Σιγά σιγά
Avrupa 06/03/2022
Σήκωσε το σκήπτρο ο Πούτιν, και οι μηχανές του πολέμου έβαλαν μπρος και σκόρπισαν τον θάνατο στην Ουκρανία. Πήγε να αντιδράσει το ΝΑΤΟ, και εκείνος τους έδειξε το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Δεν χρειάζεται πολλά η ανθρωπότητα για να καταστραφεί. Έναν τρελό ηγέτη με πυρηνικό σκήπτρο, και πάμε πίσω στην εποχή των σπηλαίων. Δυστυχώς, η εποχή μας παράγει πολλή τρέλα, κι ένας αδίσταχτος Χίτλερ δεν θα αργήσει να φανεί, αν δεν έχει φανεί ακόμη.
Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 13 χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές σε εννέα χώρες. Ρωσία, 6.275 πυρηνικές κεφαλές - Ηνωμένες Πολιτείες, 5.600 πυρηνικές κεφαλές – Κίνα, 350 πυρηνικές κεφαλές – Γαλλία, 290 πυρηνικές κεφαλές - Ηνωμένο Βασίλειο, 225 πυρηνικές κεφαλές – Πακιστάν, 165 πυρηνικές κεφαλές – Ινδία, 160 πυρηνικές κεφαλές – Ισραήλ, 90 πυρηνικές κεφαλές - Βόρεια Κορέα, 45 πυρηνικές κεφαλές. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία. Κάνεις δεν ξέρει πόσα πυρηνικά όπλα κρύβουν οι μεγάλες δυνάμεις στις φαρέτρες τους.
Ξέρω τι σκέφτεστε: «Δεν θα γίνει ποτέ πυρηνικός πόλεμος, γιατί δεν συμφέρει σε κανένα». Ένας Χίτλερ δεν δρα πάντα με βάση τα οικονομικά συμφέροντα. Η κάθε μορφή ιδεολογίας -και σε αυτό περιλαμβάνω και τη θρησκεία- αν μολυνθεί με λύσσα, μετατρέπεται σε φονική μηχανή. Αν διαβάσεις το βιβλίο του Χίτλερ, «Ο Αγών μου», βλέπεις πως ο ίδιος καταγράφει την εξέλιξη της ασθένειάς του. Στην αρχή, αν και ο ίδιος δεν είχε πολύ θετική εικόνα για τους Εβραίους, δεν αποδεχόταν την εχθρική στάση της κοινωνίας έναντί τους. Πλησίασε την κοινότητα των Εβραίων στη Βιέννη κι έκανε αρκετές συζητήσεις μαζί τους. Στην πορεία, ανακάλυψε πως πολλοί από αυτούς ήταν μαρξιστές. Πάλεψε για αρκετό καιρό μέσα του, και σε κάποια στιγμή ο εθνικιστής κυριάρχησε στο εγώ του, και τον κτύπησε η λύσσα. Όπως ο ίδιος γράφει (κεφ. 3), «Σιγά σιγά άρχισα να τους μισώ». Το ίδιο κεφάλαιο τελειώνει με τον ισχυρισμό του, ότι η στάση του ενάντια στους Εβραίους ήταν το θέλημα του Θεού.
Σιγά σιγά μπαίνει η νύχτα στην ημέρα. Σιγά σιγά ο εθνικιστής γίνεται φασίστας και ρατσιστής. Σιγά σιγά τα παράπονα για τη ροή προσφύγων, γίνονται συρματοπλέγματα, μετά τείχη, κατόπιν επαναπροωθήσεις στις ανοιχτές θάλασσες, έπειτα δολοφονίες μεταναστών. Σιγά σιγά η φυλή, η σημαία και η θρησκεία μπαίνουν πάνω από κάθε πανανθρώπινη αξία. Σιγά σιγά η απέχθεια μετατρέπεται σε μίσος, το μίσος σε παραφροσύνη, και ο πόλεμος γίνεται ιερός. Δεν έχει όρια το πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι ακούει τον θεό να τον οδηγεί, και ο θεός του έχει λυσσάξει για ανθρώπινο αίμα. Αν ένα τέτοιο ψυχωτικό άτομο εντοπιστεί γρήγορα και του φορέσουν ζουρλομανδύα, η ανθρωπότητα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Αν όμως ξεγλιστρήσει της προσοχής και γίνει ηγέτης κράτους με πυρηνικά όπλα, η καταστροφή μπορεί να είναι ολοκληρωτική.
Τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία μας βάζουν το μεγάλο ερώτημα μπροστά μας: «Είσαι μαζί μας ή με τους άλλους;» Ποιοι είσαστε εσείς και ποιοι οι άλλοι; Πρέπει να επιλέξω ποια εθνικιστική ψυχιατρική πτέρυγα να υποστηρίξω. Αν το κάνω αυτό, θα πει πως χρειάζομαι κι εγώ ζουρλομανδύα. Εγώ είμαι σε άλλη πτέρυγα, όπου όλοι οι ασθενείς πιστεύουν στον διεθνισμό, στην ειρήνη και τη συνεργασία των λαών, για το καλό του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Στη δική μας πτέρυγα είμαστε ενάντια σε κάθε πόλεμο και κάθε μορφή βίας. Είναι σχετικά ένας ήρεμος θάλαμος, αν και οι ασθενείς συχνά τρώγονται μεταξύ τους για διάφορα θεωρητικά θέματα. Ο ένας πιστεύει ότι το παράθυρο πρέπει να μετακινηθεί δεξιά προς το κρεβάτι του, για να θεραπευτεί, κι άλλος πιστεύει πως πρέπει να μετακινηθεί το κρεβάτι αριστερά, προς το παράθυρο. Σιγά σιγά ο θάλαμος αδειάζει. Ο ένας μετά τον άλλο ανοίγει την πόρτα της απογοήτευσης και φεύγει.
Αν η πραγματικότητά μας στηρίζεται σε όσα οι ελεγχόμενες ειδήσεις μας παρουσιάζουν, τότε όλοι οι Ουκρανοί είναι νεοναζί, όλοι οι Ρώσοι είναι ολιγάρχες, όλοι οι Ευρωπαίοι είναι φιλονατοϊκοί, όλοι οι Τούρκοι είναι γκρίζοι λύκοι, όλοι οι Έλληνες είναι εθνικιστές, όλοι οι Άραβες είναι οπαδοί του Ισλαμικού κράτους, όλοι οι Αμερικανοί είναι Κου-Κλουξ-Κλαν. Πόσο δύσκολο είναι να το κατανοήσουμε αυτό; Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ότι ο διεθνισμός θέλει να ενώσει τον κόσμο, και ο εθνικισμός να τον διχάσει; Πόσο δύσκολη απόφαση είναι το να επιλέξεις αν για τα επόμενα χρόνια της ζωής σου, θέλεις να ξυπνάς το πρωί και να κάνεις έρωτα ή να κτυπάς ανθρώπους με το ρόπαλο, για ένα καρκινογόνο καρβέλι ψωμί σε έναν ερειπωμένο πλανήτη;
Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως όσο η εθνικιστική πτέρυγα είναι υπερπλήρης, σιγά σιγά θα έρθει ένας άλλος πόλεμος, σιγά σιγά θα χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα, και ξαφνικά θα αφανιστούμε. Μέχρι να συμβεί αυτό, στην πτέρυγά μας θα κάνουμε έρωτα σιγανά.
Τόνι Αγκαστινιώτης
Avrupa 06/03/2022
Σήκωσε το σκήπτρο ο Πούτιν, και οι μηχανές του πολέμου έβαλαν μπρος και σκόρπισαν τον θάνατο στην Ουκρανία. Πήγε να αντιδράσει το ΝΑΤΟ, και εκείνος τους έδειξε το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Δεν χρειάζεται πολλά η ανθρωπότητα για να καταστραφεί. Έναν τρελό ηγέτη με πυρηνικό σκήπτρο, και πάμε πίσω στην εποχή των σπηλαίων. Δυστυχώς, η εποχή μας παράγει πολλή τρέλα, κι ένας αδίσταχτος Χίτλερ δεν θα αργήσει να φανεί, αν δεν έχει φανεί ακόμη.
Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 13 χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές σε εννέα χώρες. Ρωσία, 6.275 πυρηνικές κεφαλές - Ηνωμένες Πολιτείες, 5.600 πυρηνικές κεφαλές – Κίνα, 350 πυρηνικές κεφαλές – Γαλλία, 290 πυρηνικές κεφαλές - Ηνωμένο Βασίλειο, 225 πυρηνικές κεφαλές – Πακιστάν, 165 πυρηνικές κεφαλές – Ινδία, 160 πυρηνικές κεφαλές – Ισραήλ, 90 πυρηνικές κεφαλές - Βόρεια Κορέα, 45 πυρηνικές κεφαλές. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία. Κάνεις δεν ξέρει πόσα πυρηνικά όπλα κρύβουν οι μεγάλες δυνάμεις στις φαρέτρες τους.
Ξέρω τι σκέφτεστε: «Δεν θα γίνει ποτέ πυρηνικός πόλεμος, γιατί δεν συμφέρει σε κανένα». Ένας Χίτλερ δεν δρα πάντα με βάση τα οικονομικά συμφέροντα. Η κάθε μορφή ιδεολογίας -και σε αυτό περιλαμβάνω και τη θρησκεία- αν μολυνθεί με λύσσα, μετατρέπεται σε φονική μηχανή. Αν διαβάσεις το βιβλίο του Χίτλερ, «Ο Αγών μου», βλέπεις πως ο ίδιος καταγράφει την εξέλιξη της ασθένειάς του. Στην αρχή, αν και ο ίδιος δεν είχε πολύ θετική εικόνα για τους Εβραίους, δεν αποδεχόταν την εχθρική στάση της κοινωνίας έναντί τους. Πλησίασε την κοινότητα των Εβραίων στη Βιέννη κι έκανε αρκετές συζητήσεις μαζί τους. Στην πορεία, ανακάλυψε πως πολλοί από αυτούς ήταν μαρξιστές. Πάλεψε για αρκετό καιρό μέσα του, και σε κάποια στιγμή ο εθνικιστής κυριάρχησε στο εγώ του, και τον κτύπησε η λύσσα. Όπως ο ίδιος γράφει (κεφ. 3), «Σιγά σιγά άρχισα να τους μισώ». Το ίδιο κεφάλαιο τελειώνει με τον ισχυρισμό του, ότι η στάση του ενάντια στους Εβραίους ήταν το θέλημα του Θεού.
Σιγά σιγά μπαίνει η νύχτα στην ημέρα. Σιγά σιγά ο εθνικιστής γίνεται φασίστας και ρατσιστής. Σιγά σιγά τα παράπονα για τη ροή προσφύγων, γίνονται συρματοπλέγματα, μετά τείχη, κατόπιν επαναπροωθήσεις στις ανοιχτές θάλασσες, έπειτα δολοφονίες μεταναστών. Σιγά σιγά η φυλή, η σημαία και η θρησκεία μπαίνουν πάνω από κάθε πανανθρώπινη αξία. Σιγά σιγά η απέχθεια μετατρέπεται σε μίσος, το μίσος σε παραφροσύνη, και ο πόλεμος γίνεται ιερός. Δεν έχει όρια το πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι ακούει τον θεό να τον οδηγεί, και ο θεός του έχει λυσσάξει για ανθρώπινο αίμα. Αν ένα τέτοιο ψυχωτικό άτομο εντοπιστεί γρήγορα και του φορέσουν ζουρλομανδύα, η ανθρωπότητα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Αν όμως ξεγλιστρήσει της προσοχής και γίνει ηγέτης κράτους με πυρηνικά όπλα, η καταστροφή μπορεί να είναι ολοκληρωτική.
Τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία μας βάζουν το μεγάλο ερώτημα μπροστά μας: «Είσαι μαζί μας ή με τους άλλους;» Ποιοι είσαστε εσείς και ποιοι οι άλλοι; Πρέπει να επιλέξω ποια εθνικιστική ψυχιατρική πτέρυγα να υποστηρίξω. Αν το κάνω αυτό, θα πει πως χρειάζομαι κι εγώ ζουρλομανδύα. Εγώ είμαι σε άλλη πτέρυγα, όπου όλοι οι ασθενείς πιστεύουν στον διεθνισμό, στην ειρήνη και τη συνεργασία των λαών, για το καλό του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Στη δική μας πτέρυγα είμαστε ενάντια σε κάθε πόλεμο και κάθε μορφή βίας. Είναι σχετικά ένας ήρεμος θάλαμος, αν και οι ασθενείς συχνά τρώγονται μεταξύ τους για διάφορα θεωρητικά θέματα. Ο ένας πιστεύει ότι το παράθυρο πρέπει να μετακινηθεί δεξιά προς το κρεβάτι του, για να θεραπευτεί, κι άλλος πιστεύει πως πρέπει να μετακινηθεί το κρεβάτι αριστερά, προς το παράθυρο. Σιγά σιγά ο θάλαμος αδειάζει. Ο ένας μετά τον άλλο ανοίγει την πόρτα της απογοήτευσης και φεύγει.
Αν η πραγματικότητά μας στηρίζεται σε όσα οι ελεγχόμενες ειδήσεις μας παρουσιάζουν, τότε όλοι οι Ουκρανοί είναι νεοναζί, όλοι οι Ρώσοι είναι ολιγάρχες, όλοι οι Ευρωπαίοι είναι φιλονατοϊκοί, όλοι οι Τούρκοι είναι γκρίζοι λύκοι, όλοι οι Έλληνες είναι εθνικιστές, όλοι οι Άραβες είναι οπαδοί του Ισλαμικού κράτους, όλοι οι Αμερικανοί είναι Κου-Κλουξ-Κλαν. Πόσο δύσκολο είναι να το κατανοήσουμε αυτό; Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ότι ο διεθνισμός θέλει να ενώσει τον κόσμο, και ο εθνικισμός να τον διχάσει; Πόσο δύσκολη απόφαση είναι το να επιλέξεις αν για τα επόμενα χρόνια της ζωής σου, θέλεις να ξυπνάς το πρωί και να κάνεις έρωτα ή να κτυπάς ανθρώπους με το ρόπαλο, για ένα καρκινογόνο καρβέλι ψωμί σε έναν ερειπωμένο πλανήτη;
Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως όσο η εθνικιστική πτέρυγα είναι υπερπλήρης, σιγά σιγά θα έρθει ένας άλλος πόλεμος, σιγά σιγά θα χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα, και ξαφνικά θα αφανιστούμε. Μέχρι να συμβεί αυτό, στην πτέρυγά μας θα κάνουμε έρωτα σιγανά.
Τόνι Αγκαστινιώτης