Δεν ξέρω πόσες φωνές χρειάζονται για να πουν μια ιστορία.
Δεν ξέρω πόσες φωνές χρειάζονται για να πουν μια ιστορία. Δεν ξέρω πόσες πληγές χρειάζονται για να έρθει η στιγμή της ίασης. Δεν ξέρω πόσες στιγμές στον χρόνο χρειάζονται για να δει κανείς την άλλη πλευρά της ιστορίας. Δεν ξέρω πόσες κραυγές χρειάζονται για να ακουστεί και η δική τους αλήθεια. Δεν ξέρω πόσες σιωπές χρειάζονται για να σπάσουν το φράγμα του φόβου και να γίνουν ελπίδα. Αυτό που κατάλαβα, διαβάζοντας το συγκλονιστικό βιβλίο του Τόνι Αγκαστινιώτη είναι πως χρειάζονται τολμηρές, γενναίες, γνήσιες, καλοπροαίρετες, αυτόφωτες φωνές για να πουν μια ιστορία. Χρειάζονται χέρια που απλώνουν για να παρηγορήσουν αντί να σκοτώσουν, μάτια που κοιτάνε με ενσυναίσθηση αντί με μίσος, αυτιά ανοιχτά που ακούνε με συμπόνια αντί με το φίλτρο του φόβου και του φανατισμού. Ανήμερα της δεύτερης τουρκικής εισβολής, το βιβλίο του Τόνι λειτούργησε μέσα μου ως βάλσαμο μα και ως δηλητήριο μαζί. Δηλητήριο γιατί πόνεσε η ψυχή μου με τις καταστροφικές συνέπειες του σωβινισμού και του ακραίου εθνικισμού, βούρκωσαν τα μάτια με τα εγκλήματα μίσους που χάραξαν τις συλλογικές μνήμες των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, σφίχτηκε η καρδιά μου που σήμερα, 48 χρόνια μετά, η πατρίδα μας περιμένει ακόμα τη λύτρωση που ίσως δεν έρθει ποτέ. Βάλσαμο γιατί η γραφή του Τόνι, βγαλμένη μέσα από τα έγκατα της ψυχής του, δεν μπορεί παρά να αγγίξει κάθε αληθινό πατριώτη που νοιάζεται για τούτο τον τόπο. Αν πραγματικά αγαπάει κανείς την πατρίδα του θα κάνει τα πάντα για να τη δει ξανά επανενωμένη, θεραπευμένη από τα τραύματα του παρελθόντος που την καταδιώκουν. Αν αληθινά αγαπάει κανείς την πατρίδα του θα παραχωρήσει κάτι απ' το είναι του με προσωπικό κόστος για να τη δεί ξανά ελεύθερη και ειρηνική. Και ο Τόνι, τόλμησε, τα έβαλε με το βαθύ κράτος με κίνδυνο την ίδια του τη ζωή πολλές φορές, ρίσκαρε και επέμενε μέχρι τέλους για να καταγράψει την ιστορία πολύπλευρα και όχι με τον διαστρεβλωτικό φακό του φανατισμού. Αλλά με τον διάφανο φακό της αντικειμενικής έρευνας ενός αληθινού πατριώτη. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να υπάρχει στις σχολικές βιβλιοθήκες, ένα βιβλίο που οφείλει να διαβαστεί από κάθε Κύπριο που νοιάζεται για την πατρίδα του. Τόνι σε ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της ψυχής μας για όλα όσα έκανες και συνεχίζεις να κάνεις με μοναδική πυξίδα την άδολη αγάπη σου για τον τόπο μας. Ράνια Γεωργίου, εκπαιδευτικός 14/08/2022 |
|