Ο μαύρος ππαράς
Avrupa 04/12/2022
Τόνι Αγκαστινιώτης
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με το πρόσχημα της προστασίας των δικαιωμάτων της ιδιωτικής ζωής, αποφάσισε πως τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να κλείνουν τη δημόσια πρόσβαση για το ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες πίσω από τις εγγεγραμμένες εταιρείες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία παραβίαση της ιδιωτικής ζωής κανενός επιχειρηματία, αντιθέτως υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος του πολίτη να γνωρίζει το ποιόν των ανθρώπων πίσω από μια εταιρία που σκοπεύει να συνεργαστεί. Να θέσω το ζήτημα αντίστροφα. Θα δεχόταν μια εταιρεία να συνεργαστεί με ένα πολίτη χωρίς να γνωρίζει τα δεδομένα του;
Μετά τις αποκαλύψεις τεραστίων οικονομικών σκανδάλων που έγκυροι ερευνητές δημοσιογράφοι κατάφεραν να φέρουν στο φως της δημοσιότητας, όπως τα Pandora Papers, Panama Papers κτλ, οι υπεράκτιες εταιρείες που εμπλέκονται στα σκάνδαλα έπρεπε να αντιδράσουν. Τα Panama Papers έφεραν στην επιφάνεια σχεδόν 12 εκατομμύρια εμπιστευτικά έγγραφα που αφορούν την απόκρυψη κερδών από τον δημόσιο έλεγχο και ταυτόχρονα αποκάλυψαν και τις ταυτότητες των μετόχων και των διευθυντών των εταιρειών. Εμπλεκόμενοι στα σκάνδαλα ήταν και αρκετοί ηγέτες κρατών, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας, ανεπανάληπτος, μοναδικός και άμωμος, όπως αυτοαποκαλέστηκε, Νίκος Αναστασιάδης.
Θα ήταν αδύνατον γι’ αυτές οι υπεράκτιες εταιρίες των δισεκατομμυρίων κερδών να διακινήσουν τον μαύρο ππαρά, χωρίς να λαδώσουν πολιτικούς ηγέτες, υπουργούς και υψηλά ιστάμενους κρατικούς λειτουργούς. Έτσι βρέθηκαν στα έγγραφα και τα εκατομμύρια από τις μίζες ηγετών, που έπρεπε κι αυτές να διακινηθούν από σκοτεινές διαδρομές. Για τις εταιρίες κολοσσούς μερικά εκατομμύρια σε μίζες είναι ψίχουλα μπροστά στα υπερκέρδη που ταξιδεύουν μέσα από υπόγειους οικονομικούς λαβύρινθους. Τα εκατομμύρια που δαπανούν για την εξαγορά πολιτικών και δικαστών είναι ανάλογο με το χαρτζιλίκι που δίνουμε στα παιδιά μας να πάνε με φίλους έξω ένα βράδυ.
Το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών μέσω υπεράκτιων εταιρειών και η ίδρυση εικονικών εταιρειών είναι η κύρια μέθοδος για την απόκρυψη της διακίνησης του μαύρου ππαρά. Οι δημοσιογράφοι κατάφεραν να αποκαλύψουν το σκάνδαλο συνδέοντας τους ιδιοκτήτες πίσω από τις εταιρίες. Τώρα, μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριού αυτό θα γίνει πολύ πιο δύσκολο, αν όχι ανέφικτο. Μέχρι τώρα θα μπορούσε οποιοσδήποτε είτε μέσω διαδικτύου ή κάνοντας αίτηση στον Έφορο Εταιριών, να ζητήσει τα στοιχεία ιδιοκτησίας μιας εταιρίας. Νομίζω είναι προφανές ποια συμφέροντα εξυπηρετεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και γιατί βάζει ένα σκοτεινό πέπλο προστασίας πάνω από τις εταιρίες. Η γυμνή αλήθεια είναι πως χωρίς διαφάνεια ο εχθρός είναι πια νομικά αόρατος.
Δεν επέλεξα τυχαία την λέξη εχθρός, γιατί όλος αυτός ο μαύρος ππαράς, αν είχε φορολογηθεί, πολλά κρατικά ταμεία δεν θα είχαν αδειάσει. Τί είναι ένα κρατικό ταμείο; Είναι το ταμείο του λαού το οποίο η εκλεγμένη ηγεσία καλείται να διαχειριστεί υπέρ της ευημερίας της χώρας και των πολιτών της. Με αυτά τα έσοδα το κράτος μπορεί να προσφέρει ευημερία στο λαό, να στηρίξει ευάλωτες ομάδες να παρέχει κοινωνικό έργο, να δημιουργήσει υποδομές, όπως νοσοκομεία, σχολεία, μέσα συγκοινωνίας κτλ. Αντ΄ αυτού, βλέπουμε ανά το παγκόσμιο διεφθαρμένους ηγέτες να κάνουν αλισβερίσι με υπεράκτιες εταιρίες εις βάρος της ευημερίας του λαού. Κι όταν το σκάνδαλο ξεσπάσει το μόνο που έχουν να κάνουν οι εμπλεκόμενοι, είναι να το διαψεύσουν και οι δημοσιογράφοι απλά μεταδίδουν την διάψευση χωρίς έρευνα ή προσπάθεια τεκμηρίωσης. Τουλάχιστον αυτό συνέβη στην δική μας περίπτωση.
Πρόσφατα ο δημοσιογράφος Μακάριος Δρουσιώτης, που ήταν έμμισθος της κυβέρνησης και συνεργάτης του Νίκου Αναστασιάδη, έκδωσε τρία βιβλία για την εξυπηρέτηση που έκανε ο Νίκος Αναστασιάδης σε Ρώσσο μεγιστάνα και αποκάλυψε την διαφθορά της κυβέρνησης. Ούτε ο Αναστασιάδης κινήθηκε νομικά εναντίον του, ούτε ο Γενικός Εισαγγελέας διέταξε έρευνα. Μόλις ο υποψήφιος που στηρίζεται από την αριστερά Αντρέας Μαυρογιάννης ζήτησε εξηγήσεις για τα γραφόμενα του βιβλίου, ο Αναστασιάδης τον απείλησε με νομικά μέτρα. Μέτρα όχι ενάντια στον συγγραφέα των βιβλίων που θα μπορούσε με έγγραφα να τεκμηριώσει την διαφθορά, αλλά ενάντια στον Αντρέα Μαυρογιάννη επειδή ζήτησε να γίνει έρευνα. Κάποτε σε αυτή την χώρα οι φασίστες απειλούσαν με καλάσνικωφ, τώρα έχουν χρήμα, εξουσία και διορισμένους δικαστές να κάνουν την δουλειά τους. Έτσι μας κατάντησε η σιωπή... κι ο ππαράς ταξιδεύει σε φορολογικούς παραδείσους με πανέμορφες παραλίες και ψηλά φοινικόδεντρα.
Avrupa 04/12/2022
Τόνι Αγκαστινιώτης
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με το πρόσχημα της προστασίας των δικαιωμάτων της ιδιωτικής ζωής, αποφάσισε πως τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να κλείνουν τη δημόσια πρόσβαση για το ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες πίσω από τις εγγεγραμμένες εταιρείες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία παραβίαση της ιδιωτικής ζωής κανενός επιχειρηματία, αντιθέτως υπάρχει παραβίαση του δικαιώματος του πολίτη να γνωρίζει το ποιόν των ανθρώπων πίσω από μια εταιρία που σκοπεύει να συνεργαστεί. Να θέσω το ζήτημα αντίστροφα. Θα δεχόταν μια εταιρεία να συνεργαστεί με ένα πολίτη χωρίς να γνωρίζει τα δεδομένα του;
Μετά τις αποκαλύψεις τεραστίων οικονομικών σκανδάλων που έγκυροι ερευνητές δημοσιογράφοι κατάφεραν να φέρουν στο φως της δημοσιότητας, όπως τα Pandora Papers, Panama Papers κτλ, οι υπεράκτιες εταιρείες που εμπλέκονται στα σκάνδαλα έπρεπε να αντιδράσουν. Τα Panama Papers έφεραν στην επιφάνεια σχεδόν 12 εκατομμύρια εμπιστευτικά έγγραφα που αφορούν την απόκρυψη κερδών από τον δημόσιο έλεγχο και ταυτόχρονα αποκάλυψαν και τις ταυτότητες των μετόχων και των διευθυντών των εταιρειών. Εμπλεκόμενοι στα σκάνδαλα ήταν και αρκετοί ηγέτες κρατών, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας, ανεπανάληπτος, μοναδικός και άμωμος, όπως αυτοαποκαλέστηκε, Νίκος Αναστασιάδης.
Θα ήταν αδύνατον γι’ αυτές οι υπεράκτιες εταιρίες των δισεκατομμυρίων κερδών να διακινήσουν τον μαύρο ππαρά, χωρίς να λαδώσουν πολιτικούς ηγέτες, υπουργούς και υψηλά ιστάμενους κρατικούς λειτουργούς. Έτσι βρέθηκαν στα έγγραφα και τα εκατομμύρια από τις μίζες ηγετών, που έπρεπε κι αυτές να διακινηθούν από σκοτεινές διαδρομές. Για τις εταιρίες κολοσσούς μερικά εκατομμύρια σε μίζες είναι ψίχουλα μπροστά στα υπερκέρδη που ταξιδεύουν μέσα από υπόγειους οικονομικούς λαβύρινθους. Τα εκατομμύρια που δαπανούν για την εξαγορά πολιτικών και δικαστών είναι ανάλογο με το χαρτζιλίκι που δίνουμε στα παιδιά μας να πάνε με φίλους έξω ένα βράδυ.
Το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών μέσω υπεράκτιων εταιρειών και η ίδρυση εικονικών εταιρειών είναι η κύρια μέθοδος για την απόκρυψη της διακίνησης του μαύρου ππαρά. Οι δημοσιογράφοι κατάφεραν να αποκαλύψουν το σκάνδαλο συνδέοντας τους ιδιοκτήτες πίσω από τις εταιρίες. Τώρα, μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριού αυτό θα γίνει πολύ πιο δύσκολο, αν όχι ανέφικτο. Μέχρι τώρα θα μπορούσε οποιοσδήποτε είτε μέσω διαδικτύου ή κάνοντας αίτηση στον Έφορο Εταιριών, να ζητήσει τα στοιχεία ιδιοκτησίας μιας εταιρίας. Νομίζω είναι προφανές ποια συμφέροντα εξυπηρετεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και γιατί βάζει ένα σκοτεινό πέπλο προστασίας πάνω από τις εταιρίες. Η γυμνή αλήθεια είναι πως χωρίς διαφάνεια ο εχθρός είναι πια νομικά αόρατος.
Δεν επέλεξα τυχαία την λέξη εχθρός, γιατί όλος αυτός ο μαύρος ππαράς, αν είχε φορολογηθεί, πολλά κρατικά ταμεία δεν θα είχαν αδειάσει. Τί είναι ένα κρατικό ταμείο; Είναι το ταμείο του λαού το οποίο η εκλεγμένη ηγεσία καλείται να διαχειριστεί υπέρ της ευημερίας της χώρας και των πολιτών της. Με αυτά τα έσοδα το κράτος μπορεί να προσφέρει ευημερία στο λαό, να στηρίξει ευάλωτες ομάδες να παρέχει κοινωνικό έργο, να δημιουργήσει υποδομές, όπως νοσοκομεία, σχολεία, μέσα συγκοινωνίας κτλ. Αντ΄ αυτού, βλέπουμε ανά το παγκόσμιο διεφθαρμένους ηγέτες να κάνουν αλισβερίσι με υπεράκτιες εταιρίες εις βάρος της ευημερίας του λαού. Κι όταν το σκάνδαλο ξεσπάσει το μόνο που έχουν να κάνουν οι εμπλεκόμενοι, είναι να το διαψεύσουν και οι δημοσιογράφοι απλά μεταδίδουν την διάψευση χωρίς έρευνα ή προσπάθεια τεκμηρίωσης. Τουλάχιστον αυτό συνέβη στην δική μας περίπτωση.
Πρόσφατα ο δημοσιογράφος Μακάριος Δρουσιώτης, που ήταν έμμισθος της κυβέρνησης και συνεργάτης του Νίκου Αναστασιάδη, έκδωσε τρία βιβλία για την εξυπηρέτηση που έκανε ο Νίκος Αναστασιάδης σε Ρώσσο μεγιστάνα και αποκάλυψε την διαφθορά της κυβέρνησης. Ούτε ο Αναστασιάδης κινήθηκε νομικά εναντίον του, ούτε ο Γενικός Εισαγγελέας διέταξε έρευνα. Μόλις ο υποψήφιος που στηρίζεται από την αριστερά Αντρέας Μαυρογιάννης ζήτησε εξηγήσεις για τα γραφόμενα του βιβλίου, ο Αναστασιάδης τον απείλησε με νομικά μέτρα. Μέτρα όχι ενάντια στον συγγραφέα των βιβλίων που θα μπορούσε με έγγραφα να τεκμηριώσει την διαφθορά, αλλά ενάντια στον Αντρέα Μαυρογιάννη επειδή ζήτησε να γίνει έρευνα. Κάποτε σε αυτή την χώρα οι φασίστες απειλούσαν με καλάσνικωφ, τώρα έχουν χρήμα, εξουσία και διορισμένους δικαστές να κάνουν την δουλειά τους. Έτσι μας κατάντησε η σιωπή... κι ο ππαράς ταξιδεύει σε φορολογικούς παραδείσους με πανέμορφες παραλίες και ψηλά φοινικόδεντρα.
