Μπήκες στη ζωή γυμνός και κάποιος σε έντυσε
Avrupa 29/05/22
Για να μπορέσεις να κατευθύνεις ένα λαό πρέπει να καλλιεργήσεις συλλογική συνείδηση. Άρα, η συνείδηση μπορεί να δεχθεί παρεμβάσεις. Όσο κι αν θέλεις να νομίζεις ότι η συνείδηση καλλιεργήθηκε φυσιολογικά, στην πραγματικότητα χειραγωγήθηκε από εξωγενείς παράγοντες, όπως Σχολείο – Οικογένεια – Θρησκεία – Πολιτεία - Περιβάλλον. Η διχοτόμηση του νου προηγείται της διχοτόμησης μιας πατρίδας. Για να επέμβεις στη συνείδηση πρέπει να φορτώσεις στο εύθραυστο παιδικό μυαλό πληροφορίες για το τι είναι καλό και τι κακό, τι ορθό και τι λάθος, τι αποδεκτό και τι απορριπτέο. Ανάλογα με τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα στην οποία ζεις, έχει γίνει και η ανάλογη ταξινόμηση. Μέχρι να ενηλικιωθείς με τη μέθοδο της τιμωρίας και της ανταμοιβής, ο νους έχει διχοτομηθεί. Μην ξεχνάς, ακόμα και αυτοί που επιβλήθηκαν στην συνείδηση σου, είναι και οι ίδιοι θύματα αυτής της χειραγώγησης.
Μπήκες στη ζωή γυμνός και κάποιος σε έντυσε. Δεν αμφισβητείς αυτούς που σε έντυσαν, που σε προστάτεψαν, που έθρεψαν το σώμα και το μυαλό σου, που σε έμαθαν να ξεχωρίζεις το «καλό» από το «κακό», που σου μετέδωσαν αρχές, όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν θέλεις να τους απογοητεύσεις. Μεγάλωσες και έγινες μέρος της χειραγωγημένης συλλογικής συνείδησης. Αν κοιτάξεις όμως βαθύτερα στον καθρέφτη, θα δεις ένα ντυμένο παπαγάλο, που επαναλαμβάνει τετριμμένα σλόγκαν. Οι διαφημιστές του κεφαλαίου δεν σε ονομάζουν πλέον άνθρωπο. Είσαι καταναλωτής. Μη σε προσβάλλει αυτό. Η πολιτεία σε μείωσε ακόμα περισσότερο. Σου έδωσε σειριακό αριθμό, που τον ονόμασε ευγενικά «ταυτότητα» και σε έκανε προϊόν. Τι προϊόν; Ένα μικρό γρανάζι κίνησης, που κάνει τον ίδιο βίαιο κύκλο καθημερινά χωρίς σταματημό, στη μηχανή της καριέρας. Σε έπεισαν ότι είσαι το αναντικατάστατο γρανάζι. Όταν φθαρούν τα δόντια στο γρανάζι σου, θα ανακαλύψεις ότι δεν ήσουν τίποτα περισσότερο από ένα εξάρτημα. Και τότε δεν χρειάζονται πλέον την εργασιακή σου συνείδηση. Ήρθε το ανταλλακτικό κι εσύ βρέθηκες στον κάδο ανακύκλωσης. Εκεί που πήγε το προηγούμενο εξάρτημα που αντικατέστησες εσύ. Μην το ψάχνεις, έφαγες τα ψωμιά σου... Κάηκες.
Βλέπεις, όταν επεξεργάζονταν τη συνείδηση σου, δεν σ’ τα είπαν όλα. Σου είπαν πως μπορείς να φτιάξεις το μέλλον σου όπως θες, λες και ο άνθρωπος είναι πιο μεγάλος από τη ζωή. Σπείρε και θα θερίσεις, σου είπαν, μα ξέχασαν να σε ενημερώσουν για τις ανομβρίες και τις φωτιές που καίνε τα σπαρτά. Μα που νά ΄ξερες... Μπήκες στη ζωή γυμνός και κάποιος σε έντυσε. Όλοι τα ίδια παραμυθάκια ακούσαμε στο νηπιαγωγείο, την ίδια ύλη φάγαμε από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι το Λύκειο. Όλοι μπροστά από το ίδιο κουτί αποβλακωθήκαμε τα βράδια, παρακολουθώντας τα ίδια Δελτία Προπαγάνδας, τις ίδιες ταινίες και σίριαλ. Πόσο να διαφέρουν οι παρεμβολές στο μυαλό μας;
Δεν είναι τυχαίο που δεν άφησαν την συνείδηση σου να αναπτυχθεί ελεύθερα. Έπρεπε ο νους να διχοτομηθεί από την κούνια. Σε χρειάζονται να δουλέψεις γι’ αυτούς, να πληρώσεις γι’ αυτούς, να ζήσεις γι’ αυτούς, να σκοτώσεις γι’ αυτούς. Ποιους «αυτούς»; Τους ανθρωποφάγους που ζουν στο ρετιρέ. Αυτοί είναι ψηλά στην τροφική αλυσίδα. Έχουν κληρονομήσει την ευθύνη να συντηρήσουν την τάξη των πραγμάτων, ώστε να μην διασαλευτεί το σύστημα... Εσύ σκάσε και κολύμπα.
Στην Κύπρο, όλη αυτή η χειραγώγηση ήρθε από ένα ρετιρέ φορτισμένο με εθνικιστικά φρονήματα. Είπαμε, θέλουν να σκοτώσεις γι΄ αυτούς. Να ο εχθρός, όρμα μην φοβάσαι, δεν είναι άνθρωπος, είναι σκύλος, σκυλλότουρκος. Κι αν είσαι το θύμα της άλλης πλευράς, θα σου πουν σκότωσε τους, μην φοβάσαι, δεν είναι άνθρωποι, είναι γκιαούρηδες, και θα κερδίσεις μια θέση στον παράδεισο. Κι όσους περισσότερους σκοτώσεις, τόσες και οι τιμές. Το πείραγμα στον εγκέφαλο μπορεί να είναι τόσο μεγάλο, που να μπορείς την Κυριακή στον ναό να ευαγγελίζεσαι το, «Αγάπα τον εχθρό σου» και τη Δευτέρα να τον σφάζεις χωρίς ίχνος ενοχής. Μα δεν ήταν άνθρωπος, ήταν σκύλος, ήταν γκιαούρης. Με μια τέτοια συνείδηση μπορείς μετά να βυθίζεις πλοιάρια και να λες, «δεν ήταν άνθρωποι, ήταν πρόσφυγες», και μέσα στην ίδια θάλασσα που έπνιξες παιδιά να ρίχνεις σταυρό και να αγιάζεις ύδατα. Τώρα πια η συνείδηση σου είναι τρωτή, και κάθε διαφορετικότητα μπορείς να τη ρίχνεις στον Καιάδα... Δεν ήταν άνθρωπος, ήταν γκέι... Δεν ήταν άνθρωπος ήταν μαύρος… Αυτό που δεν μπορείς να αρνηθείς, γιατί βέβαια το πρόσεξε το υποσυνείδητό σου, είναι ότι το αίμα είναι πάντα κόκκινο.
Μπορείς αν θες να πάρεις ξανά τη συνείδηση σου πίσω. Να καταστρέψεις τη διχοτόμηση του νου και να επανασυνδεθείς με την αρχική σου φύση. Μα θέλει δουλειά και ειλικρίνεια. Το σίγουρο είναι, πως αν δεν αναγνωρίσεις την παρέμβαση που έχει συμβεί στην αντίληψή σου και πώς σου επιβλήθηκαν κάποια στερεότυπα, δεν θα ψαχτείς ποτέ. Μια καλή αρχή θα ήταν να επιβάλεις στον εαυτό σου την ερώτηση: «Γιατί πιστεύω αυτά που πιστεύω, ποιος με έντυσε με αυτό το κουστούμι;»
Τόνι Αγκαστινιώτης
Avrupa 29/05/22
Για να μπορέσεις να κατευθύνεις ένα λαό πρέπει να καλλιεργήσεις συλλογική συνείδηση. Άρα, η συνείδηση μπορεί να δεχθεί παρεμβάσεις. Όσο κι αν θέλεις να νομίζεις ότι η συνείδηση καλλιεργήθηκε φυσιολογικά, στην πραγματικότητα χειραγωγήθηκε από εξωγενείς παράγοντες, όπως Σχολείο – Οικογένεια – Θρησκεία – Πολιτεία - Περιβάλλον. Η διχοτόμηση του νου προηγείται της διχοτόμησης μιας πατρίδας. Για να επέμβεις στη συνείδηση πρέπει να φορτώσεις στο εύθραυστο παιδικό μυαλό πληροφορίες για το τι είναι καλό και τι κακό, τι ορθό και τι λάθος, τι αποδεκτό και τι απορριπτέο. Ανάλογα με τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα στην οποία ζεις, έχει γίνει και η ανάλογη ταξινόμηση. Μέχρι να ενηλικιωθείς με τη μέθοδο της τιμωρίας και της ανταμοιβής, ο νους έχει διχοτομηθεί. Μην ξεχνάς, ακόμα και αυτοί που επιβλήθηκαν στην συνείδηση σου, είναι και οι ίδιοι θύματα αυτής της χειραγώγησης.
Μπήκες στη ζωή γυμνός και κάποιος σε έντυσε. Δεν αμφισβητείς αυτούς που σε έντυσαν, που σε προστάτεψαν, που έθρεψαν το σώμα και το μυαλό σου, που σε έμαθαν να ξεχωρίζεις το «καλό» από το «κακό», που σου μετέδωσαν αρχές, όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν θέλεις να τους απογοητεύσεις. Μεγάλωσες και έγινες μέρος της χειραγωγημένης συλλογικής συνείδησης. Αν κοιτάξεις όμως βαθύτερα στον καθρέφτη, θα δεις ένα ντυμένο παπαγάλο, που επαναλαμβάνει τετριμμένα σλόγκαν. Οι διαφημιστές του κεφαλαίου δεν σε ονομάζουν πλέον άνθρωπο. Είσαι καταναλωτής. Μη σε προσβάλλει αυτό. Η πολιτεία σε μείωσε ακόμα περισσότερο. Σου έδωσε σειριακό αριθμό, που τον ονόμασε ευγενικά «ταυτότητα» και σε έκανε προϊόν. Τι προϊόν; Ένα μικρό γρανάζι κίνησης, που κάνει τον ίδιο βίαιο κύκλο καθημερινά χωρίς σταματημό, στη μηχανή της καριέρας. Σε έπεισαν ότι είσαι το αναντικατάστατο γρανάζι. Όταν φθαρούν τα δόντια στο γρανάζι σου, θα ανακαλύψεις ότι δεν ήσουν τίποτα περισσότερο από ένα εξάρτημα. Και τότε δεν χρειάζονται πλέον την εργασιακή σου συνείδηση. Ήρθε το ανταλλακτικό κι εσύ βρέθηκες στον κάδο ανακύκλωσης. Εκεί που πήγε το προηγούμενο εξάρτημα που αντικατέστησες εσύ. Μην το ψάχνεις, έφαγες τα ψωμιά σου... Κάηκες.
Βλέπεις, όταν επεξεργάζονταν τη συνείδηση σου, δεν σ’ τα είπαν όλα. Σου είπαν πως μπορείς να φτιάξεις το μέλλον σου όπως θες, λες και ο άνθρωπος είναι πιο μεγάλος από τη ζωή. Σπείρε και θα θερίσεις, σου είπαν, μα ξέχασαν να σε ενημερώσουν για τις ανομβρίες και τις φωτιές που καίνε τα σπαρτά. Μα που νά ΄ξερες... Μπήκες στη ζωή γυμνός και κάποιος σε έντυσε. Όλοι τα ίδια παραμυθάκια ακούσαμε στο νηπιαγωγείο, την ίδια ύλη φάγαμε από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι το Λύκειο. Όλοι μπροστά από το ίδιο κουτί αποβλακωθήκαμε τα βράδια, παρακολουθώντας τα ίδια Δελτία Προπαγάνδας, τις ίδιες ταινίες και σίριαλ. Πόσο να διαφέρουν οι παρεμβολές στο μυαλό μας;
Δεν είναι τυχαίο που δεν άφησαν την συνείδηση σου να αναπτυχθεί ελεύθερα. Έπρεπε ο νους να διχοτομηθεί από την κούνια. Σε χρειάζονται να δουλέψεις γι’ αυτούς, να πληρώσεις γι’ αυτούς, να ζήσεις γι’ αυτούς, να σκοτώσεις γι’ αυτούς. Ποιους «αυτούς»; Τους ανθρωποφάγους που ζουν στο ρετιρέ. Αυτοί είναι ψηλά στην τροφική αλυσίδα. Έχουν κληρονομήσει την ευθύνη να συντηρήσουν την τάξη των πραγμάτων, ώστε να μην διασαλευτεί το σύστημα... Εσύ σκάσε και κολύμπα.
Στην Κύπρο, όλη αυτή η χειραγώγηση ήρθε από ένα ρετιρέ φορτισμένο με εθνικιστικά φρονήματα. Είπαμε, θέλουν να σκοτώσεις γι΄ αυτούς. Να ο εχθρός, όρμα μην φοβάσαι, δεν είναι άνθρωπος, είναι σκύλος, σκυλλότουρκος. Κι αν είσαι το θύμα της άλλης πλευράς, θα σου πουν σκότωσε τους, μην φοβάσαι, δεν είναι άνθρωποι, είναι γκιαούρηδες, και θα κερδίσεις μια θέση στον παράδεισο. Κι όσους περισσότερους σκοτώσεις, τόσες και οι τιμές. Το πείραγμα στον εγκέφαλο μπορεί να είναι τόσο μεγάλο, που να μπορείς την Κυριακή στον ναό να ευαγγελίζεσαι το, «Αγάπα τον εχθρό σου» και τη Δευτέρα να τον σφάζεις χωρίς ίχνος ενοχής. Μα δεν ήταν άνθρωπος, ήταν σκύλος, ήταν γκιαούρης. Με μια τέτοια συνείδηση μπορείς μετά να βυθίζεις πλοιάρια και να λες, «δεν ήταν άνθρωποι, ήταν πρόσφυγες», και μέσα στην ίδια θάλασσα που έπνιξες παιδιά να ρίχνεις σταυρό και να αγιάζεις ύδατα. Τώρα πια η συνείδηση σου είναι τρωτή, και κάθε διαφορετικότητα μπορείς να τη ρίχνεις στον Καιάδα... Δεν ήταν άνθρωπος, ήταν γκέι... Δεν ήταν άνθρωπος ήταν μαύρος… Αυτό που δεν μπορείς να αρνηθείς, γιατί βέβαια το πρόσεξε το υποσυνείδητό σου, είναι ότι το αίμα είναι πάντα κόκκινο.
Μπορείς αν θες να πάρεις ξανά τη συνείδηση σου πίσω. Να καταστρέψεις τη διχοτόμηση του νου και να επανασυνδεθείς με την αρχική σου φύση. Μα θέλει δουλειά και ειλικρίνεια. Το σίγουρο είναι, πως αν δεν αναγνωρίσεις την παρέμβαση που έχει συμβεί στην αντίληψή σου και πώς σου επιβλήθηκαν κάποια στερεότυπα, δεν θα ψαχτείς ποτέ. Μια καλή αρχή θα ήταν να επιβάλεις στον εαυτό σου την ερώτηση: «Γιατί πιστεύω αυτά που πιστεύω, ποιος με έντυσε με αυτό το κουστούμι;»
Τόνι Αγκαστινιώτης