«Δεσμεύομαι», είπε η έχιδνα
Avrupa 28/08/2022
Να μου επιτρέψετε να αρχίσω το άρθρο μου με ένα διδαχτικό παραμύθι. Άλλωστε τα παραμύθια είναι η αρχαιότερη μέθοδος διδασκαλίας. Σε εποχές δύσκολες, όταν αυταρχικά καθεστώτα διοικούσαν τον κόσμο - όχι όπως σήμερα που έχουμε παντού δημοκρατίες - οι παραμυθάδες ήταν οι δημοσιογράφοι που παρουσίαζαν με έντεχνο τρόπο τη γυμνή αλήθεια στον κόσμο. Στη δική μου περίπτωση, θα εξηγήσω επακριβώς το παραμύθι, γιατί τώρα ζούμε σε ένα δημοκρατικό κόσμο, όπου ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να λέει τις απόψεις του… Ή μήπως κάνω λάθος;
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας νεαρός Ινδιάνος από τις πεδινές φυλές, που ξεκίνησε ένα απόγευμα να ανέβει σε ένα λόφο για να παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα. Μόλις έφτασε στους πρόποδες του λόφου, συνάντησε μια έχιδνα. Η έχιδνα ρώτησε τον νεαρό προς τα πού πήγαινε. Ο νεαρός απάντησε πως ανέβαινε στον λόφο να παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα. «Κι εγώ προς τα κει πηγαίνω», του είπε η έχιδνα, «αλλά είμαι γερασμένη, και οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν. Μπορείς να με κουβαλήσεις μαζί σου, να αγναντέψουμε μαζί το ηλιοβασίλεμα;» «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό», απάντησε ο νεαρός στη γερασμένη έχιδνα, «θα με δαγκώσεις, και το δηλητήριο σου θα με σκοτώσει». «Δεσμεύομαι πως δεν θα σε δαγκώσω», απάντησε η έχιδνα, «απλά θέλω πριν πεθάνω να αγναντέψω για μια τελευταία φορά το ηλιοβασίλεμα». Ο νεαρός πείστηκε και κουβάλησε την έχιδνα στον λόφο και αγνάντεψαν μαζί το ηλιόγερμα. Παρακολουθούσαν με έκσταση τον κατακόκκινο ουρανό, που η αντανάκλασή του πάνω στα σύννεφα έμοιαζε σαν πύρινη φλόγα. Καθώς ο ήλιος άρχισε να σβήνει μακριά στον ορίζοντα και το μαύρο σκοτάδι άρχισε να κυριαρχεί πάνω στο κόκκινο, η έχιδνα με μια ξαφνική κίνηση δάγκωσε τον νεαρό στο χέρι, κι αμέσως το δηλητήριο άρχισε να μουδιάζει το σώμα του. «Σε κουβάλησα στον λόφο, επειδή δεσμεύτηκες πως δεν θα με δαγκώσεις, και τώρα θα πεθάνω», είπε ο νεαρός, καθώς η σκιά του θανάτου άρχισε να σκεπάζει τα μάτια του. Η έχιδνα τον κοίταξε και χαμογέλασε: «Ήξερες τι ήμουν όταν με σήκωσες, δεν μπορούσα να κινηθώ αντίθετα από τη φύση μου».
Αυτό το διδαχτικό παραμύθι των Ινδιάνων με την έχιδνα, μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω οπαδούς τής ειρήνης να μου λένε ότι ψήφισαν τον Αναστασιάδη, επειδή πίστευαν ότι ήταν οπαδός της ομοσπονδιακής λύσης. Κουβάλησαν στον λόφο μια έχιδνα της ακροδεξιάς για τον οποίο υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα - ο δε πατέρας του ήταν διορισμένος αστυνομικός διευθυντής Λεμεσού επί πραξικοπήματος - και διερωτώνται γιατί ναυάγησε το Κραν Μοντανά, γιατί πρότεινε λύση δύο κρατών, γιατί δεν αντέδρασε η κυβέρνηση όταν γνώριζε για το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, γιατί τοποθετούν συρματοπλέγματα και κάμερες στην Πράσινη Γραμμή, γιατί το δικηγορικό γραφείο του προέδρου ξεπουλούσε την Κυπριακή υπηκοότητα χάριν αισχρού κέρδους, γιατί πήγε στις Σεϋχέλλες με ιδιωτικό αεροπλάνο Άραβα πρίγκιπα, γιατί είναι το όνομά του στη λίστα με τους φοροφυγάδες των Pandora Papers και Panama papers και κάθε είδους toilet papers, γιατί η Ε.Ε τον αποκαλεί "offshore president", γιατί ξεπουλήθηκε η Συνεργατική τράπεζα, γιατί ξεπουλήθηκαν άνευ αργυρίου τα οικιστικά δάνεια σε ξένες εταιρίες, γιατί μέρα με τη ημέρα αφανίζεται η μεσαία τάξη και αυξάνεται η φτώχεια, γιατί τόση διαφθορά;
Εγώ έχω μόνο ένα ερώτημα στη βούρκα μου: Γιατί κουβαλήσατε την έχιδνα στον λόφο; Πώς θα μπορούσε αυτό το φασισταριό να πράξει κάτι άλλο από όσα του προστάζει η φύση του; Ολόκληρη πατρίδα, δεν ντράπηκαν οι γενίτσαροι να την οδηγήσουν στην καταστροφή, ανοίγοντας διάπλατα τις κερκόπορτες, χωρίς ποτέ να απολογηθούν ή να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους, και περιμένατε κάτι λιγότερο από τα προαναφερόμενα;
Δεκαετίες τώρα, με χαρτί και καλαμάρι βουτηγμένο στο δηλητήριο γράφουν την ιστορία όπως τους βολεύει, -το αγόρι που δάγκωσε τη δύστυχη έχιδνα. Οι υπερπατριώτες των μετόπισθεν, που τα καλάσνικοφ τους ουδέποτε αντιτάχθηκαν στον τουρκικό στρατό, ανεμίζουν τη γαλανόλευκη στα οδοφράγματα, πουλώντας αέρα κοπανιστό, και ουδείς φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως είναι τα ίδια όργανα της καταστροφής που πανηγυρίζουν την επίτευξη, έστω κατά το ήμισυ, του στόχου τους, τη διπλή ένωση. Οι Εφιάλτες, τα παιδιά του Γρίβα, που όταν τα τουρκικά πλοία φάνηκαν στον ορίζοντα έλεγαν, «Μην ανησυχείτε, είναι άσκηση των Τούρκων», σήμερα μας αποκαλούν προδότες, γιατί εκθέτουμε τα έργα τα άκαρπα του σκότους που διέπραξαν και αγωνιζόμαστε για την επανένωση της μικρής μας πατρίδας.
Χρόνια σιωπής, ίσως λόγω του φυσικού ανθρώπινου φόβου για τις έχιδνες, δεν τόλμησαν να βγουν ανοιχτά οι μάρτυρες και να καταθέσουν τα βιώματά τους και να καταδείξουν τους ενόχους, που εκμεταλλευόμενοι τον «κλάδο ελαίας» αναρριχήθηκαν στην εξουσία και συνεχίζουν ακάθεκτοι την καταστροφική πορεία που χάραξαν από τη γένεση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν ξέρω αν είναι πολύ αργά να μιλήσουμε, αλλά τουλάχιστον ας μην ξανακουβαλήσουμε μια έχιδνα στον λόφο, γιατί θα είναι το τελευταίο ηλιοβασίλεμα που θα αγναντέψουμε.
Τόνι Αγκαστινιώτης
Avrupa 28/08/2022
Να μου επιτρέψετε να αρχίσω το άρθρο μου με ένα διδαχτικό παραμύθι. Άλλωστε τα παραμύθια είναι η αρχαιότερη μέθοδος διδασκαλίας. Σε εποχές δύσκολες, όταν αυταρχικά καθεστώτα διοικούσαν τον κόσμο - όχι όπως σήμερα που έχουμε παντού δημοκρατίες - οι παραμυθάδες ήταν οι δημοσιογράφοι που παρουσίαζαν με έντεχνο τρόπο τη γυμνή αλήθεια στον κόσμο. Στη δική μου περίπτωση, θα εξηγήσω επακριβώς το παραμύθι, γιατί τώρα ζούμε σε ένα δημοκρατικό κόσμο, όπου ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να λέει τις απόψεις του… Ή μήπως κάνω λάθος;
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας νεαρός Ινδιάνος από τις πεδινές φυλές, που ξεκίνησε ένα απόγευμα να ανέβει σε ένα λόφο για να παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα. Μόλις έφτασε στους πρόποδες του λόφου, συνάντησε μια έχιδνα. Η έχιδνα ρώτησε τον νεαρό προς τα πού πήγαινε. Ο νεαρός απάντησε πως ανέβαινε στον λόφο να παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα. «Κι εγώ προς τα κει πηγαίνω», του είπε η έχιδνα, «αλλά είμαι γερασμένη, και οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν. Μπορείς να με κουβαλήσεις μαζί σου, να αγναντέψουμε μαζί το ηλιοβασίλεμα;» «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό», απάντησε ο νεαρός στη γερασμένη έχιδνα, «θα με δαγκώσεις, και το δηλητήριο σου θα με σκοτώσει». «Δεσμεύομαι πως δεν θα σε δαγκώσω», απάντησε η έχιδνα, «απλά θέλω πριν πεθάνω να αγναντέψω για μια τελευταία φορά το ηλιοβασίλεμα». Ο νεαρός πείστηκε και κουβάλησε την έχιδνα στον λόφο και αγνάντεψαν μαζί το ηλιόγερμα. Παρακολουθούσαν με έκσταση τον κατακόκκινο ουρανό, που η αντανάκλασή του πάνω στα σύννεφα έμοιαζε σαν πύρινη φλόγα. Καθώς ο ήλιος άρχισε να σβήνει μακριά στον ορίζοντα και το μαύρο σκοτάδι άρχισε να κυριαρχεί πάνω στο κόκκινο, η έχιδνα με μια ξαφνική κίνηση δάγκωσε τον νεαρό στο χέρι, κι αμέσως το δηλητήριο άρχισε να μουδιάζει το σώμα του. «Σε κουβάλησα στον λόφο, επειδή δεσμεύτηκες πως δεν θα με δαγκώσεις, και τώρα θα πεθάνω», είπε ο νεαρός, καθώς η σκιά του θανάτου άρχισε να σκεπάζει τα μάτια του. Η έχιδνα τον κοίταξε και χαμογέλασε: «Ήξερες τι ήμουν όταν με σήκωσες, δεν μπορούσα να κινηθώ αντίθετα από τη φύση μου».
Αυτό το διδαχτικό παραμύθι των Ινδιάνων με την έχιδνα, μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω οπαδούς τής ειρήνης να μου λένε ότι ψήφισαν τον Αναστασιάδη, επειδή πίστευαν ότι ήταν οπαδός της ομοσπονδιακής λύσης. Κουβάλησαν στον λόφο μια έχιδνα της ακροδεξιάς για τον οποίο υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα - ο δε πατέρας του ήταν διορισμένος αστυνομικός διευθυντής Λεμεσού επί πραξικοπήματος - και διερωτώνται γιατί ναυάγησε το Κραν Μοντανά, γιατί πρότεινε λύση δύο κρατών, γιατί δεν αντέδρασε η κυβέρνηση όταν γνώριζε για το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, γιατί τοποθετούν συρματοπλέγματα και κάμερες στην Πράσινη Γραμμή, γιατί το δικηγορικό γραφείο του προέδρου ξεπουλούσε την Κυπριακή υπηκοότητα χάριν αισχρού κέρδους, γιατί πήγε στις Σεϋχέλλες με ιδιωτικό αεροπλάνο Άραβα πρίγκιπα, γιατί είναι το όνομά του στη λίστα με τους φοροφυγάδες των Pandora Papers και Panama papers και κάθε είδους toilet papers, γιατί η Ε.Ε τον αποκαλεί "offshore president", γιατί ξεπουλήθηκε η Συνεργατική τράπεζα, γιατί ξεπουλήθηκαν άνευ αργυρίου τα οικιστικά δάνεια σε ξένες εταιρίες, γιατί μέρα με τη ημέρα αφανίζεται η μεσαία τάξη και αυξάνεται η φτώχεια, γιατί τόση διαφθορά;
Εγώ έχω μόνο ένα ερώτημα στη βούρκα μου: Γιατί κουβαλήσατε την έχιδνα στον λόφο; Πώς θα μπορούσε αυτό το φασισταριό να πράξει κάτι άλλο από όσα του προστάζει η φύση του; Ολόκληρη πατρίδα, δεν ντράπηκαν οι γενίτσαροι να την οδηγήσουν στην καταστροφή, ανοίγοντας διάπλατα τις κερκόπορτες, χωρίς ποτέ να απολογηθούν ή να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους, και περιμένατε κάτι λιγότερο από τα προαναφερόμενα;
Δεκαετίες τώρα, με χαρτί και καλαμάρι βουτηγμένο στο δηλητήριο γράφουν την ιστορία όπως τους βολεύει, -το αγόρι που δάγκωσε τη δύστυχη έχιδνα. Οι υπερπατριώτες των μετόπισθεν, που τα καλάσνικοφ τους ουδέποτε αντιτάχθηκαν στον τουρκικό στρατό, ανεμίζουν τη γαλανόλευκη στα οδοφράγματα, πουλώντας αέρα κοπανιστό, και ουδείς φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως είναι τα ίδια όργανα της καταστροφής που πανηγυρίζουν την επίτευξη, έστω κατά το ήμισυ, του στόχου τους, τη διπλή ένωση. Οι Εφιάλτες, τα παιδιά του Γρίβα, που όταν τα τουρκικά πλοία φάνηκαν στον ορίζοντα έλεγαν, «Μην ανησυχείτε, είναι άσκηση των Τούρκων», σήμερα μας αποκαλούν προδότες, γιατί εκθέτουμε τα έργα τα άκαρπα του σκότους που διέπραξαν και αγωνιζόμαστε για την επανένωση της μικρής μας πατρίδας.
Χρόνια σιωπής, ίσως λόγω του φυσικού ανθρώπινου φόβου για τις έχιδνες, δεν τόλμησαν να βγουν ανοιχτά οι μάρτυρες και να καταθέσουν τα βιώματά τους και να καταδείξουν τους ενόχους, που εκμεταλλευόμενοι τον «κλάδο ελαίας» αναρριχήθηκαν στην εξουσία και συνεχίζουν ακάθεκτοι την καταστροφική πορεία που χάραξαν από τη γένεση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν ξέρω αν είναι πολύ αργά να μιλήσουμε, αλλά τουλάχιστον ας μην ξανακουβαλήσουμε μια έχιδνα στον λόφο, γιατί θα είναι το τελευταίο ηλιοβασίλεμα που θα αγναντέψουμε.
Τόνι Αγκαστινιώτης
