Kara para
Avrupa 04/12/2022
Tony Angastiniotis
Avrupa Birliği Adalet Divanı, özel hayatın gizliliğini koruma bahanesiyle, AB’ye üye devletlerin, kayıtlı şirketlerin arkasındaki gerçek sahiplerin kim olduğuna ilişkin erişimi kapatması gerektiğine karar verdi. Gerçekte hiçbir iş adamının özel hayatına yönelik bir ihlal söz konusu değildir, aksine vatandaşın çalışmak istediği bir şirketin arkasında kimlerin olduğunu bilme hakkının ihlali söz konusudur. Konuyu tersine çevirelim. Bir şirket, verilerini bilmediği bir vatandaşla çalışmayı kabul eder mi?
Pandora Belgeleri, Panama Belgeleri vb. gibi güvenilir araştırmacı gazetecilerin gün ışığına çıkarmayı başardıkları büyük mali skandalların ifşa edilmesinin ardından, skandallara karışan offshore şirketler tepki göstermek zorundaydı. Panama Belgeleri, kârların kamu denetiminden gizlenmesine ilişkin yaklaşık 12 milyon gizli belgeyi gün ışığına çıkardı ve şirketlerin hissedarlarının ve yöneticilerinin kimliklerini ifşa etti. Skandallara karışanlar arasında, kendi deyimiyle eşsiz ve masum Nikos Anastasiadis’in de olduğu birçok devlet lideri vardı.
Bu milyarlarca dolarlık offshore şirketlerinin, siyasi liderlere, bakanlara ve üst düzey hükümet yetkililerine para yedirmeden, kara para kaçakçılığı imkânsız olurdu. Aynı zamanda karanlık yollardan kaçırılması gereken milyonlar, liderlerin aldıkları rüşvet de bu şekilde belgelerde yer aldı. Dev şirketler için, birkaç milyonluk şirket, yeraltının ekonomik labirentlerinde dolaşan süper karlar karşısında çok küçük bir meblağdır. Politikacıları ve yargıçları satın almak için harcadıkları milyonlar, onlar için, çocuklarımıza bir gece arkadaşlarıyla dışarı çıkmaları için verdiğimiz harçlıklar gibidir.
Offshore şirketler aracılığıyla banka hesapları açmak ve paravan şirketler kurmak, kara para kaçakçılığının gizlenmesinin başlıca yöntemidir. Gazeteciler, şirketlerin arkasındaki sahipleri ilişkilendirerek, skandalı ortaya çıkarmayı başardı. Şimdi, Avrupa Birliği Adalet Divanı’nın kararından sonra bu, imkânsız değilse bile çok daha zor olacak. Şimdiye kadar, herkes bir şirketin mülkiyet bilgilerini online olarak ya da Şirketler Mukayyitliğine başvurarak talep edebiliyordu. Avrupa Birliği Adalet Divanı’nın hangi çıkarlara hizmet ettiği ve şirketlerin üzerine neden karanlık bir koruma perdesi koyduğu bence aşikârdır. Çıplak gerçek şu ki, şeffaflık olmadan düşman hukuki açıdan görünmezdir.
Düşman kelimesini tesadüfen seçmedim, çünkü bu kadar kara para vergilendirilseydi, birçok devletin kasası boşalmazdı. Devlet kasası nedir? Seçilmiş liderliğin vatandaşlarının refahı için yönetmeye çağrıldığı halk fonudur. Devlet bu gelirlerle insanlara refah sunabilir, hassas grupları destekleyebilir, sosyal hizmet ve ulaşım araçları sunabilir, hastaneler, okullar için alt yapı oluşturabilir. Bunun yerine, dünyanın dört bir yanında, adı yolsuzluğa karışan liderlerin, halkın refahı pahasına offshore şirketlerle anlaşmalar yaptığını görüyoruz. Ve skandal patlak verdiğinde yaptıkları tek şey, bunu yalanlamaktır. Gazeteciler de araştırma yapmadan ve kanıtlama çabası içinde olmadan sadece bu yalanlamayı yayınlıyorlar.
Önceleri devlette çalışan ve Nikos Anastasiadis’in yakın çalışma arkadaşı olan gazeteci Makarios Drousiotis, geçtiğimiz günlerde Nikos Anastasiadis’in bir Rus iş adamına verdiği hizmet hakkında üç kitap yayınladı ve hükümetin yolsuzluğunu ortaya çıkardı. Ne Anastasiadis ona karşı yasal bir işlem başlattı ne de Başsavcı soruşturma emri verdi. Solun desteklediği aday Andreas Mavroyannis kitabın içeriği hakkında açıklama isteyince, Anastasiadis onu hukuki önlem almakla tehdit etti. Yolsuzluğu belgelerle kanıtlayan kitapların yazarına karşı değil, araştırma talep ettiği için Andreas Mavroyannis’e karşı... Bir zamanlar bu ülkede faşistler Kalaşnikoflarla tehdit ederken, şimdi işlerini yapmak için paraları, yetkileri ve yolsuzluk yapan yargıçları var... İşte böyle susturulduk... Para da güzel kumsalları ve uzun palmiye ağaçları olan vergi cennetlerine akıp gitti…
Avrupa 04/12/2022
Tony Angastiniotis
Avrupa Birliği Adalet Divanı, özel hayatın gizliliğini koruma bahanesiyle, AB’ye üye devletlerin, kayıtlı şirketlerin arkasındaki gerçek sahiplerin kim olduğuna ilişkin erişimi kapatması gerektiğine karar verdi. Gerçekte hiçbir iş adamının özel hayatına yönelik bir ihlal söz konusu değildir, aksine vatandaşın çalışmak istediği bir şirketin arkasında kimlerin olduğunu bilme hakkının ihlali söz konusudur. Konuyu tersine çevirelim. Bir şirket, verilerini bilmediği bir vatandaşla çalışmayı kabul eder mi?
Pandora Belgeleri, Panama Belgeleri vb. gibi güvenilir araştırmacı gazetecilerin gün ışığına çıkarmayı başardıkları büyük mali skandalların ifşa edilmesinin ardından, skandallara karışan offshore şirketler tepki göstermek zorundaydı. Panama Belgeleri, kârların kamu denetiminden gizlenmesine ilişkin yaklaşık 12 milyon gizli belgeyi gün ışığına çıkardı ve şirketlerin hissedarlarının ve yöneticilerinin kimliklerini ifşa etti. Skandallara karışanlar arasında, kendi deyimiyle eşsiz ve masum Nikos Anastasiadis’in de olduğu birçok devlet lideri vardı.
Bu milyarlarca dolarlık offshore şirketlerinin, siyasi liderlere, bakanlara ve üst düzey hükümet yetkililerine para yedirmeden, kara para kaçakçılığı imkânsız olurdu. Aynı zamanda karanlık yollardan kaçırılması gereken milyonlar, liderlerin aldıkları rüşvet de bu şekilde belgelerde yer aldı. Dev şirketler için, birkaç milyonluk şirket, yeraltının ekonomik labirentlerinde dolaşan süper karlar karşısında çok küçük bir meblağdır. Politikacıları ve yargıçları satın almak için harcadıkları milyonlar, onlar için, çocuklarımıza bir gece arkadaşlarıyla dışarı çıkmaları için verdiğimiz harçlıklar gibidir.
Offshore şirketler aracılığıyla banka hesapları açmak ve paravan şirketler kurmak, kara para kaçakçılığının gizlenmesinin başlıca yöntemidir. Gazeteciler, şirketlerin arkasındaki sahipleri ilişkilendirerek, skandalı ortaya çıkarmayı başardı. Şimdi, Avrupa Birliği Adalet Divanı’nın kararından sonra bu, imkânsız değilse bile çok daha zor olacak. Şimdiye kadar, herkes bir şirketin mülkiyet bilgilerini online olarak ya da Şirketler Mukayyitliğine başvurarak talep edebiliyordu. Avrupa Birliği Adalet Divanı’nın hangi çıkarlara hizmet ettiği ve şirketlerin üzerine neden karanlık bir koruma perdesi koyduğu bence aşikârdır. Çıplak gerçek şu ki, şeffaflık olmadan düşman hukuki açıdan görünmezdir.
Düşman kelimesini tesadüfen seçmedim, çünkü bu kadar kara para vergilendirilseydi, birçok devletin kasası boşalmazdı. Devlet kasası nedir? Seçilmiş liderliğin vatandaşlarının refahı için yönetmeye çağrıldığı halk fonudur. Devlet bu gelirlerle insanlara refah sunabilir, hassas grupları destekleyebilir, sosyal hizmet ve ulaşım araçları sunabilir, hastaneler, okullar için alt yapı oluşturabilir. Bunun yerine, dünyanın dört bir yanında, adı yolsuzluğa karışan liderlerin, halkın refahı pahasına offshore şirketlerle anlaşmalar yaptığını görüyoruz. Ve skandal patlak verdiğinde yaptıkları tek şey, bunu yalanlamaktır. Gazeteciler de araştırma yapmadan ve kanıtlama çabası içinde olmadan sadece bu yalanlamayı yayınlıyorlar.
Önceleri devlette çalışan ve Nikos Anastasiadis’in yakın çalışma arkadaşı olan gazeteci Makarios Drousiotis, geçtiğimiz günlerde Nikos Anastasiadis’in bir Rus iş adamına verdiği hizmet hakkında üç kitap yayınladı ve hükümetin yolsuzluğunu ortaya çıkardı. Ne Anastasiadis ona karşı yasal bir işlem başlattı ne de Başsavcı soruşturma emri verdi. Solun desteklediği aday Andreas Mavroyannis kitabın içeriği hakkında açıklama isteyince, Anastasiadis onu hukuki önlem almakla tehdit etti. Yolsuzluğu belgelerle kanıtlayan kitapların yazarına karşı değil, araştırma talep ettiği için Andreas Mavroyannis’e karşı... Bir zamanlar bu ülkede faşistler Kalaşnikoflarla tehdit ederken, şimdi işlerini yapmak için paraları, yetkileri ve yolsuzluk yapan yargıçları var... İşte böyle susturulduk... Para da güzel kumsalları ve uzun palmiye ağaçları olan vergi cennetlerine akıp gitti…