Η πανοπλία μας
Avrupa 23/10/2022
«Φορέσαμε την πανοπλία μας και είμαστε έτοιμοι»
Recep Tayyip Erdoğan
Οι πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι αυτής της χώρας ποτέ δεν σήκωσαν όπλα ενάντια στην άλλη κοινότητα. Πάντα πίστευαν στην ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των κοινοτήτων. Στις όποιες διαφορές αναφύονταν, πάντα προσπαθούσαν με ειρηνικά μέσα να βρουν λύσεις. Ποτέ δεν έλαβαν μέρος σε μαζικές εκτελέσεις, όπως στην Μάραθα την Τόχνη ή την Άσσια και το Παλαίκυθρο. Ποτέ δεν ονειρεύτηκαν πολέμους και εδαφικό μοίρασμα της πατρίδας. Αντιθέτως, έκαναν κοινούς εργατικούς αγώνες και μοιράστηκαν ιδρώτα και ψωμί.
Ο εφιάλτης που βιώσαμε το 1974, ήταν προϊόν της εθνικιστικής δεξιάς και στις δυο κοινότητες, που σύμφωνα με όλα τα ιστορικά ευρήματα στηριζόταν από ξένα κέντρα τα οποία εξυπηρετούσαν ξένα συμφέροντα. Με άλλα λόγια, οι εθνικιστές ήταν απλά πιόνια σε ένα στημένο παιχνίδι, που για στοίχημα παιζόταν η μοίρα του λαού μας και παίχτηκε άσχημο παιχνίδι .
Πολλές αλήθειες στριμώχτηκαν κάτω από το χαλί της ιστορίας κι αυτοί που αιματοκύλησαν το νησί, αφού μπόρεσαν να επιβάλουν το δικό τους αφήγημα, μπολιάζοντας τον εθνικισμό και στη νέα γενιά δια της παιδείας, έγιναν οι τιμώμενοι ήρωες και εθνοσωτήρες του γένους. Ποτέ δεν θα ακούσεις από ένα Τουρκοκύπριο εθνικιστή να αναφερθεί στους άμαχους που δολοφονήθηκαν στην Άσσια, όπως ποτέ δεν θα ακούσεις από ένα Ελληνοκύπριο εθνικιστή να αναφερθεί στους άμαχους που δολοφονήθηκαν στην Τόχνη. Αν έπαιρνα τις φωτογραφίες των δολοφονημένων αντρών της Άσσιας και της Τόχνης και τις έσμιγα χωρίς να βάζω ονόματα, πέρα από τους συγγενείς οι υπόλοιποι δεν θα ξέραμε ποιοί είναι ελληνοκύπριοι και ποιοί τουρκοκύπριοι. Αυτό που μπορώ να σας εγγυηθώ είναι, πως μέσα σε αυτά τα πηγάδια και τους ομαδικούς τάφους, ανασύρονται κυρίως Κύπριοι μεροκαματιάρηδες που ποτέ δεν ήθελαν να γίνουν μάρτυρες πολέμου.
Διαβάζοντας προ ημερών την δήλωση του Τούρκου προέδρου, «Φορέσαμε την πανοπλία μας και είμαστε έτοιμοι», ανατρίχιασα. Στο μυαλό μου ήρθαν όλα εκείνα τα βιώματα του πολέμου, που σαν παιδί έζησα στην Αμμόχωστο, αλλά και τα τόσα δεινά που έζησαν οι Κύπριοι το καλοκαίρι του 1974. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι κάποιος απειλεί να τα επαναλάβει κι έχει την δύναμη να το κάνει. Δεν ξέρω αν μπορώ να εκτιμήσω σωστά τον Τούρκο πρόεδρο. Τα λέει για να εξαναγκάσει την Ελλάδα να έρθει σε συμβιβασμό, με κέρδος για την Τουρκία ή θέλει πραγματικά ένα πόλεμο, έστω μικρής εμβέλειας, γιατί σε μια τέτοια κρίση θα μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία; Είναι πολύ καλύτερη, ανθρώπινη θα έλεγα, μια σοβαρή διαπραγμάτευση, παρά τον θάνατο έστω κι ενός νέου ανθρώπου στο πεδίο της μάχης. Καμία μάνα να μην κλάψει παιδί για μια ρουφηξιά αέριο.
Με την τόση ρητορική πολέμου που υπάρχει από όλες τις πλευρές, ναι, ήρθε η στιγμή να φορέσουμε την πανοπλία μας. Την πανοπλία της ειρήνης. Είναι η στιγμή που εμείς οι προοδευτικοί άνθρωποι αυτής της χώρας, ανεξαρτήτου κοινότητας, πρέπει να σταθούμε μαζί ενωμένοι ενάντια στις πολεμικές ιαχές των πολεμοχαρών ηγετών μας. Να σηκώσουμε το κεφάλι και να φορέσουμε την περικεφαλαία της σύνεσης. Να φορέσουμε στο στήθος τον διεθνιστικό θώρακα, που θα διαφυλάξει την καρδιά μας από το μίσος και την μισαλλοδοξία του εθνικισμού. Να σηκώσουμε ενωμένοι τις ασπίδες των πεποιθήσεων μας ενάντια σε κάθε ρητορική πολέμου και διχοτομικής πολιτικής. Είναι ο καιρός που πρέπει το δίστομο σπαθί της γλώσσας να είναι ακονισμένο με γυμνή αλήθεια και να βαδίσουμε με θάρρος στο δρόμο της ειρήνης.
Χωρίς ένα κοινό μέτωπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεσκεπάσουμε το σκοτάδι του εθνικισμού και να αναδείξουμε το δικό μας όραμα και την θέληση μας για μια ενωμένη πατρίδα. Μαζί πρέπει να πούμε, Όχι στον πόλεμο, Όχι στη βία, Όχι στην διχοτόμηση της πατρίδας μας, Όχι σε σύνορα που δεν έφτιαξε η φύση. Αν είναι να ζήσουμε μαζί, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε μαζί και να πεθάνουμε μαζί… αυτό θα πει αδελφοσύνη… η αδελφοσύνη είναι η πανοπλία!
Τόνι Αγκαστινιώτης
Avrupa 23/10/2022
«Φορέσαμε την πανοπλία μας και είμαστε έτοιμοι»
Recep Tayyip Erdoğan
Οι πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι αυτής της χώρας ποτέ δεν σήκωσαν όπλα ενάντια στην άλλη κοινότητα. Πάντα πίστευαν στην ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των κοινοτήτων. Στις όποιες διαφορές αναφύονταν, πάντα προσπαθούσαν με ειρηνικά μέσα να βρουν λύσεις. Ποτέ δεν έλαβαν μέρος σε μαζικές εκτελέσεις, όπως στην Μάραθα την Τόχνη ή την Άσσια και το Παλαίκυθρο. Ποτέ δεν ονειρεύτηκαν πολέμους και εδαφικό μοίρασμα της πατρίδας. Αντιθέτως, έκαναν κοινούς εργατικούς αγώνες και μοιράστηκαν ιδρώτα και ψωμί.
Ο εφιάλτης που βιώσαμε το 1974, ήταν προϊόν της εθνικιστικής δεξιάς και στις δυο κοινότητες, που σύμφωνα με όλα τα ιστορικά ευρήματα στηριζόταν από ξένα κέντρα τα οποία εξυπηρετούσαν ξένα συμφέροντα. Με άλλα λόγια, οι εθνικιστές ήταν απλά πιόνια σε ένα στημένο παιχνίδι, που για στοίχημα παιζόταν η μοίρα του λαού μας και παίχτηκε άσχημο παιχνίδι .
Πολλές αλήθειες στριμώχτηκαν κάτω από το χαλί της ιστορίας κι αυτοί που αιματοκύλησαν το νησί, αφού μπόρεσαν να επιβάλουν το δικό τους αφήγημα, μπολιάζοντας τον εθνικισμό και στη νέα γενιά δια της παιδείας, έγιναν οι τιμώμενοι ήρωες και εθνοσωτήρες του γένους. Ποτέ δεν θα ακούσεις από ένα Τουρκοκύπριο εθνικιστή να αναφερθεί στους άμαχους που δολοφονήθηκαν στην Άσσια, όπως ποτέ δεν θα ακούσεις από ένα Ελληνοκύπριο εθνικιστή να αναφερθεί στους άμαχους που δολοφονήθηκαν στην Τόχνη. Αν έπαιρνα τις φωτογραφίες των δολοφονημένων αντρών της Άσσιας και της Τόχνης και τις έσμιγα χωρίς να βάζω ονόματα, πέρα από τους συγγενείς οι υπόλοιποι δεν θα ξέραμε ποιοί είναι ελληνοκύπριοι και ποιοί τουρκοκύπριοι. Αυτό που μπορώ να σας εγγυηθώ είναι, πως μέσα σε αυτά τα πηγάδια και τους ομαδικούς τάφους, ανασύρονται κυρίως Κύπριοι μεροκαματιάρηδες που ποτέ δεν ήθελαν να γίνουν μάρτυρες πολέμου.
Διαβάζοντας προ ημερών την δήλωση του Τούρκου προέδρου, «Φορέσαμε την πανοπλία μας και είμαστε έτοιμοι», ανατρίχιασα. Στο μυαλό μου ήρθαν όλα εκείνα τα βιώματα του πολέμου, που σαν παιδί έζησα στην Αμμόχωστο, αλλά και τα τόσα δεινά που έζησαν οι Κύπριοι το καλοκαίρι του 1974. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι κάποιος απειλεί να τα επαναλάβει κι έχει την δύναμη να το κάνει. Δεν ξέρω αν μπορώ να εκτιμήσω σωστά τον Τούρκο πρόεδρο. Τα λέει για να εξαναγκάσει την Ελλάδα να έρθει σε συμβιβασμό, με κέρδος για την Τουρκία ή θέλει πραγματικά ένα πόλεμο, έστω μικρής εμβέλειας, γιατί σε μια τέτοια κρίση θα μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία; Είναι πολύ καλύτερη, ανθρώπινη θα έλεγα, μια σοβαρή διαπραγμάτευση, παρά τον θάνατο έστω κι ενός νέου ανθρώπου στο πεδίο της μάχης. Καμία μάνα να μην κλάψει παιδί για μια ρουφηξιά αέριο.
Με την τόση ρητορική πολέμου που υπάρχει από όλες τις πλευρές, ναι, ήρθε η στιγμή να φορέσουμε την πανοπλία μας. Την πανοπλία της ειρήνης. Είναι η στιγμή που εμείς οι προοδευτικοί άνθρωποι αυτής της χώρας, ανεξαρτήτου κοινότητας, πρέπει να σταθούμε μαζί ενωμένοι ενάντια στις πολεμικές ιαχές των πολεμοχαρών ηγετών μας. Να σηκώσουμε το κεφάλι και να φορέσουμε την περικεφαλαία της σύνεσης. Να φορέσουμε στο στήθος τον διεθνιστικό θώρακα, που θα διαφυλάξει την καρδιά μας από το μίσος και την μισαλλοδοξία του εθνικισμού. Να σηκώσουμε ενωμένοι τις ασπίδες των πεποιθήσεων μας ενάντια σε κάθε ρητορική πολέμου και διχοτομικής πολιτικής. Είναι ο καιρός που πρέπει το δίστομο σπαθί της γλώσσας να είναι ακονισμένο με γυμνή αλήθεια και να βαδίσουμε με θάρρος στο δρόμο της ειρήνης.
Χωρίς ένα κοινό μέτωπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεσκεπάσουμε το σκοτάδι του εθνικισμού και να αναδείξουμε το δικό μας όραμα και την θέληση μας για μια ενωμένη πατρίδα. Μαζί πρέπει να πούμε, Όχι στον πόλεμο, Όχι στη βία, Όχι στην διχοτόμηση της πατρίδας μας, Όχι σε σύνορα που δεν έφτιαξε η φύση. Αν είναι να ζήσουμε μαζί, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε μαζί και να πεθάνουμε μαζί… αυτό θα πει αδελφοσύνη… η αδελφοσύνη είναι η πανοπλία!
Τόνι Αγκαστινιώτης
