Ερντογάν και Θείος Αχιλλέας
16/11/20
Το πικνίκ Ερντογάν στην Αμμόχωστο, άθελα, με παραπέμπει σε άλλους μυθολογικούς και ιστορικούς ειρμούς. Μου θυμίζει εκείνη την στιγμή που ο θείος Αχιλλέας σέρνει το νεκρό σώμα του Έκτορα με την άμαξα γύρω απ΄ την πολιορκημένη Τροία. Οι Τρώες έντρομοι θρηνούν κι ο πόνος του γέρο Πρίαμου στο φτερό του Όμηρου, μια κορυφαία στιγμή της Ιλιάδας.
Ο Ερντογάν έκανε το γύρο του θριάμβου σέρνοντας με την άμαξα την νεκρή, χαώδη, αδιέξοδη και επικίνδυνη πολιτική Αναστασιάδη στο Κυπριακό μαζί με την ελπίδα των Αμμοχωστιανών για επιστροφή. Ούτε τα εξ αμάξης των μεν, ούτε οι γεφυρισμοί των δε, ούτε ο υετός, ούτε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ εμπόδισαν τον Ερντογάν να ταπεινώσει την πολιτική μας ηγεσία.
Την Αμμόχωστο, που δεν κατακτήθηκε, αλλά δωρίστηκε από τους δειλούς Έλληνες στρατιωτικούς της χούντας και της ΕΟΚΑ Β σαν επιδόρπιο στον Τουρκικό στρατό, πως θα μπορούσαμε να την αποδεχτούμε πίσω; Τα δώρα δεν δωρίζονται λέει η λαϊκή ρήση. Σαράντα και έξη χρόνια σε κάθε πρόταση επιστροφής προτάσσαμε τα στήθη και βροντοφωνάζαμε, Όχι! Χθες μέσα τις βροντές πνίγηκαν όλες οι ιαχές κι ακούστηκαν μόνο οι ρόδες της άμαξας που έσερναν το πτώμα.
Οι νικητές δεν σέβονται ψηφίσματα, όπως εμείς κάποτε δεν σεβαστήκαμε το ίδιο μας το σύνταγμα! Εκεί που έπρεπε να κτίζαμε ένα σύγχρονο κράτος, στήναμε παραστρατιωτικές ομάδες, αγνοώντας το σύνταγμα και κάθε νόμιμη διαδικασία επίλυσης των μικροπροβλημάτων των δυο κοινοτήτων. Θριαμβολογούσαμε για τις νικηφόρες μάχες και τις σφαγές αμάχων συμπολιτών μας λες και σφάζαμε αρνιά για το Πάσχα. Όλο αυτό το σκηνικό με τον Ερντογάν πόσο μου θύμισε τον Σαμψών να παρελαύνει με την Τούρκικη σημαία στην Ομορφίτα σαν ένας άλλος πορθητής.
Τόσα χρόνια, τόσες περιπέτειες, τόσες άστοχες πολιτικές κινήσεις, δεν μάθαμε τίποτα. Εγκλωβιστήκαμε στο «όλα ή τίποτα», και σ’ αυτή την σταυροφορία κερδίζει τελικά το τίποτα. Θριαμβεύει το εθνικιστικό παραλήρημα εις βάρος όχι μόνο της Αμμοχώστου, αλλά εις βάρος όλου του λαού κι ο κάθε ατζαμής στην καρέκλα του. Να ξέρετε, το Κυπριακό δεν ξεκίνησε σαν θέμα εισβολής και κατοχής, αλλά σαν πράξη υπέρμετρης βλακείας.
Για να είμαι ειλικρινής δεν παρακολούθησα χθες ούτε μια είδηση από τον γύρο του θριάμβου. Είπα να μην κάνω την καρδιά μου σκουπιδότοπο, ούτε για τις ιαχές του Αχιλλέα, ούτε για τους θρήνους του Πρίαμου. Δεν θα ήθελα τέτοιες εικόνες να τσιμεντώσουν άλλους εφιάλτες στο μυαλό μου.
Τόνι Αγκαστινιώτης
16/11/20
Το πικνίκ Ερντογάν στην Αμμόχωστο, άθελα, με παραπέμπει σε άλλους μυθολογικούς και ιστορικούς ειρμούς. Μου θυμίζει εκείνη την στιγμή που ο θείος Αχιλλέας σέρνει το νεκρό σώμα του Έκτορα με την άμαξα γύρω απ΄ την πολιορκημένη Τροία. Οι Τρώες έντρομοι θρηνούν κι ο πόνος του γέρο Πρίαμου στο φτερό του Όμηρου, μια κορυφαία στιγμή της Ιλιάδας.
Ο Ερντογάν έκανε το γύρο του θριάμβου σέρνοντας με την άμαξα την νεκρή, χαώδη, αδιέξοδη και επικίνδυνη πολιτική Αναστασιάδη στο Κυπριακό μαζί με την ελπίδα των Αμμοχωστιανών για επιστροφή. Ούτε τα εξ αμάξης των μεν, ούτε οι γεφυρισμοί των δε, ούτε ο υετός, ούτε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ εμπόδισαν τον Ερντογάν να ταπεινώσει την πολιτική μας ηγεσία.
Την Αμμόχωστο, που δεν κατακτήθηκε, αλλά δωρίστηκε από τους δειλούς Έλληνες στρατιωτικούς της χούντας και της ΕΟΚΑ Β σαν επιδόρπιο στον Τουρκικό στρατό, πως θα μπορούσαμε να την αποδεχτούμε πίσω; Τα δώρα δεν δωρίζονται λέει η λαϊκή ρήση. Σαράντα και έξη χρόνια σε κάθε πρόταση επιστροφής προτάσσαμε τα στήθη και βροντοφωνάζαμε, Όχι! Χθες μέσα τις βροντές πνίγηκαν όλες οι ιαχές κι ακούστηκαν μόνο οι ρόδες της άμαξας που έσερναν το πτώμα.
Οι νικητές δεν σέβονται ψηφίσματα, όπως εμείς κάποτε δεν σεβαστήκαμε το ίδιο μας το σύνταγμα! Εκεί που έπρεπε να κτίζαμε ένα σύγχρονο κράτος, στήναμε παραστρατιωτικές ομάδες, αγνοώντας το σύνταγμα και κάθε νόμιμη διαδικασία επίλυσης των μικροπροβλημάτων των δυο κοινοτήτων. Θριαμβολογούσαμε για τις νικηφόρες μάχες και τις σφαγές αμάχων συμπολιτών μας λες και σφάζαμε αρνιά για το Πάσχα. Όλο αυτό το σκηνικό με τον Ερντογάν πόσο μου θύμισε τον Σαμψών να παρελαύνει με την Τούρκικη σημαία στην Ομορφίτα σαν ένας άλλος πορθητής.
Τόσα χρόνια, τόσες περιπέτειες, τόσες άστοχες πολιτικές κινήσεις, δεν μάθαμε τίποτα. Εγκλωβιστήκαμε στο «όλα ή τίποτα», και σ’ αυτή την σταυροφορία κερδίζει τελικά το τίποτα. Θριαμβεύει το εθνικιστικό παραλήρημα εις βάρος όχι μόνο της Αμμοχώστου, αλλά εις βάρος όλου του λαού κι ο κάθε ατζαμής στην καρέκλα του. Να ξέρετε, το Κυπριακό δεν ξεκίνησε σαν θέμα εισβολής και κατοχής, αλλά σαν πράξη υπέρμετρης βλακείας.
Για να είμαι ειλικρινής δεν παρακολούθησα χθες ούτε μια είδηση από τον γύρο του θριάμβου. Είπα να μην κάνω την καρδιά μου σκουπιδότοπο, ούτε για τις ιαχές του Αχιλλέα, ούτε για τους θρήνους του Πρίαμου. Δεν θα ήθελα τέτοιες εικόνες να τσιμεντώσουν άλλους εφιάλτες στο μυαλό μου.
Τόνι Αγκαστινιώτης