Πίνακας Γιώργου Γαβριήλ “Εις Γολγοθά Ανάβασις”
Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε
Avrupa 16/10/2022
Όταν ήμουν μαθητής μισούσα τα μαθηματικά. Ειδικά στο γυμνάσιο όταν άρχισαν οι εξισώσεις στυλ, (y + 2)2 + (y - 1)2 = 5(2y + 3), το μυαλό μου μπερδεύτηκε. Χάθηκα ανάμεσα στα γράμματα τους αριθμούς και τις παρενθέσεις κι έγινε η αίθουσα διδασκαλίας κόλαση. Δεν έβλεπα την ώρα να κτυπήσει το κουδούνι να βγω στην αυλή να πάρω οξυγόνο. Αργότερα, όταν άρχισαν οι κοινωνικοπολιτικές μου ανησυχίες κι άρχισα να ζω τις ανισότητες μέσα στην κοινωνία συνειδητοποίησα πως μεγάλες αλήθειες κρύβονταν μέσα σε αριθμητικές εξισώσεις.
Διάβαζα πρόσφατα τις εξισώσεις έγκυρων οικονομικών οργανισμών και αναλυτών, όπως η Forbes, το CNN Business, η Oxfam κτλ. και έβγαλα για πρώτη φορά λογαριασμό στους πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους. Ήταν τόσο απλοί που ακόμη κι εγώ ο άσχετος μπορούσα τις κατανοήσω χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Να λοιπόν τι κατάλαβα. Κατά την περίοδο της πανδημίας του covid όπου εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, οι δισεκατομμυριούχοι αύξησαν τις περιουσίες τους κατά 5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με την Oxfam, ο συνολικός πλούτος των δισεκατομμυριούχων εκτινάχθηκε από 8,6 τρισεκατομμύρια δολάρια τον Μάρτιο του 2020, σε 13,8 τρισεκατομμύρια δολάρια τον Νοέμβριο του 2021, μια αύξηση μεγαλύτερη από ό,τι τα προηγούμενα 14 χρόνια μαζί.
Ενώ μας είχαν τρομοκρατήσει και μας κλείδωσαν στα σπίτια μας - δεν εξετάζω το επιστημονικό κομμάτι -, και κάναμε χειραψίες με τις αγκώνες μας, κι όλη γειτονιά θυμήθηκε πως ο σκύλος πρέπει να βγαίνει για την ανάγκη του… οι «υπεράνθρωποι» κατάφεραν να εκμεταλλευτούν αυτή την κρίση για δικό τους όφελος. Σύμφωνα με την Gabriela Bucher, εκτελεστική διευθύντρια της Oxfam, «οι κεντρικές τράπεζες διοχέτευσαν τρισεκατομμύρια δολάρια στις χρηματοπιστωτικές αγορές για να σώσουν την οικονομία, ωστόσο πολλά από αυτά είχαν καταλήξει να καλύπτουν τις τσέπες δισεκατομμυριούχων που οδηγούν σε άνθηση του χρηματιστηρίου».
Η εξίσωση τελικά είναι απλή. H αξία των 2,668 δισεκατομμυριούχων φτάνει στα 13.8 τρισεκατομμύρια δολάρια - δεν ξέρω να γράψω τα μηδενικά - και η συνολική αξία των εκατομμυριούχων, που είναι 56 εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη, φτάνει στα 158.261 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η εξίσωση δεν σταματά εδώ. Έχουμε 698 εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή το 9% του παγκόσμιου πληθυσμού που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή ζουν με λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα. Πάνω από το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή 1.803 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το υψηλότερο όριο της φτώχειας των 3,20 δολαρίων την ημέρα και πάνω από τα δύο πέμπτα, δηλαδή 3.293 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από τα 5,50 δολάρια την ημέρα.
Άρα έχουμε, (158.261/56)= 2,826,089 (698Χ1.90)+(1.803Χ3,20)+(3,293Χ5,50)=Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε.
Μην μου πείτε! Εγώ, το τούβλο, έκανα μεγάλη πρόοδο στα μαθηματικά. Κι όλα αυτά που προανέφερα είναι υπολογισμοί πριν το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτοί που ήξεραν πως να εκμεταλλευτούν την κρίση της πανδημίας, ξέρουν και πως να εκμεταλλευτούν την κρίση της Ουκρανίας, όπως ήξεραν πως να εκμεταλλευτούν τον πόλεμο στην Συρία, στο Ιράκ, στο Βιετνάμ. Κι ενώ εμείς τσακωνόμαστε για το ποιός έχει περισσότερο δίκαιο ή άδικο, οι εξισώσεις θα καταγράφουν όλο και περισσότερη ανισότητα. Τα μονοπωλιακά μεγαθήρια καταβροχθίζουν τις μικροεπιχειρήσεις κι οι μικροεπιχειρηματίες, που πίστευαν πως μια μέρα θα ανέβουν στο ρετιρέ, περνούν τον δρόμο για την υπαλληλία. Είμαστε ακόμη στην αρχή του υπερπληθωρισμού που χτυπά την παγκόσμια αγορά κι ακόμα παραμένουμε πιστοί στην ουτοπία του καπιταλισμού… δούλεψε να φας αύριο και το αύριο δεν έρχεται ποτέ.
Πριν εκατό χρόνια ο Λένιν στο βιβλίο του «Κράτος και επανάσταση», έγραψε την γυμνή αλήθεια και είναι φρέσκια σαν φρούτο που μόλις κόπηκε από το δέντρο. Μια αλήθεια που δυστυχώς τα μεσαία στρώματα δεν μπορούν κα καταλάβουν. «Ειδικότερα, η μικροαστική τάξη είναι αυτή ακριβώς που έλκεται προς το μέρος της μεγαλοαστικής τάξης και σε σημαντικό βαθμό υποτάσσεται σ΄ αυτή, με την βοήθεια αυτού του μηχανισμού, που προσφέρει…/σχετικά βολικές ήσυχες και τιμητικές θεσούλες, που τοποθετούν τους κατόχους τους πάνω από το λαό».
Ακριβώς εδώ είναι η ηλιθιότητα. Στο να νομίζουμε ότι η εργασία μας είναι εξασφαλισμένη, ότι είμαστε προστατευμένοι από εργασιακές συμβάσεις και οι αποταμιεύσεις μας στις τράπεζες είναι ασφαλισμένες. Και να το πιστεύουμε ακόμα και μετά την εμπειρία του 2013, που εν ριπή οφθαλμού ο κόσμος έχασε τις οικονομίες μιας ζωής, ενώ οι πολιτικοί υπηρέτες του συστήματος και οι μεγαλοεπιχειρηματίες ως δια μαγείας είτε μετακίνησαν τα χρήματα τους, είτε διαγράφηκαν τα δάνεια τους.
Προσωπικά θα είμαι σε ρήξη με αυτό το σύστημα μέχρι την τελευταία μου ανάσα. Όχι γιατί πιστεύω πως μπορώ μόνος μου να το νικήσω, απλά δεν θα ήθελα ζήσω την μικρή κι ασήμαντη ζωή μου σαν ηλίθιος.
Τόνι Αγκαστινιώτης
Avrupa 16/10/2022
Όταν ήμουν μαθητής μισούσα τα μαθηματικά. Ειδικά στο γυμνάσιο όταν άρχισαν οι εξισώσεις στυλ, (y + 2)2 + (y - 1)2 = 5(2y + 3), το μυαλό μου μπερδεύτηκε. Χάθηκα ανάμεσα στα γράμματα τους αριθμούς και τις παρενθέσεις κι έγινε η αίθουσα διδασκαλίας κόλαση. Δεν έβλεπα την ώρα να κτυπήσει το κουδούνι να βγω στην αυλή να πάρω οξυγόνο. Αργότερα, όταν άρχισαν οι κοινωνικοπολιτικές μου ανησυχίες κι άρχισα να ζω τις ανισότητες μέσα στην κοινωνία συνειδητοποίησα πως μεγάλες αλήθειες κρύβονταν μέσα σε αριθμητικές εξισώσεις.
Διάβαζα πρόσφατα τις εξισώσεις έγκυρων οικονομικών οργανισμών και αναλυτών, όπως η Forbes, το CNN Business, η Oxfam κτλ. και έβγαλα για πρώτη φορά λογαριασμό στους πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους. Ήταν τόσο απλοί που ακόμη κι εγώ ο άσχετος μπορούσα τις κατανοήσω χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Να λοιπόν τι κατάλαβα. Κατά την περίοδο της πανδημίας του covid όπου εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, οι δισεκατομμυριούχοι αύξησαν τις περιουσίες τους κατά 5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με την Oxfam, ο συνολικός πλούτος των δισεκατομμυριούχων εκτινάχθηκε από 8,6 τρισεκατομμύρια δολάρια τον Μάρτιο του 2020, σε 13,8 τρισεκατομμύρια δολάρια τον Νοέμβριο του 2021, μια αύξηση μεγαλύτερη από ό,τι τα προηγούμενα 14 χρόνια μαζί.
Ενώ μας είχαν τρομοκρατήσει και μας κλείδωσαν στα σπίτια μας - δεν εξετάζω το επιστημονικό κομμάτι -, και κάναμε χειραψίες με τις αγκώνες μας, κι όλη γειτονιά θυμήθηκε πως ο σκύλος πρέπει να βγαίνει για την ανάγκη του… οι «υπεράνθρωποι» κατάφεραν να εκμεταλλευτούν αυτή την κρίση για δικό τους όφελος. Σύμφωνα με την Gabriela Bucher, εκτελεστική διευθύντρια της Oxfam, «οι κεντρικές τράπεζες διοχέτευσαν τρισεκατομμύρια δολάρια στις χρηματοπιστωτικές αγορές για να σώσουν την οικονομία, ωστόσο πολλά από αυτά είχαν καταλήξει να καλύπτουν τις τσέπες δισεκατομμυριούχων που οδηγούν σε άνθηση του χρηματιστηρίου».
Η εξίσωση τελικά είναι απλή. H αξία των 2,668 δισεκατομμυριούχων φτάνει στα 13.8 τρισεκατομμύρια δολάρια - δεν ξέρω να γράψω τα μηδενικά - και η συνολική αξία των εκατομμυριούχων, που είναι 56 εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη, φτάνει στα 158.261 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η εξίσωση δεν σταματά εδώ. Έχουμε 698 εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή το 9% του παγκόσμιου πληθυσμού που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή ζουν με λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα. Πάνω από το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή 1.803 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το υψηλότερο όριο της φτώχειας των 3,20 δολαρίων την ημέρα και πάνω από τα δύο πέμπτα, δηλαδή 3.293 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από τα 5,50 δολάρια την ημέρα.
Άρα έχουμε, (158.261/56)= 2,826,089 (698Χ1.90)+(1.803Χ3,20)+(3,293Χ5,50)=Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε.
Μην μου πείτε! Εγώ, το τούβλο, έκανα μεγάλη πρόοδο στα μαθηματικά. Κι όλα αυτά που προανέφερα είναι υπολογισμοί πριν το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτοί που ήξεραν πως να εκμεταλλευτούν την κρίση της πανδημίας, ξέρουν και πως να εκμεταλλευτούν την κρίση της Ουκρανίας, όπως ήξεραν πως να εκμεταλλευτούν τον πόλεμο στην Συρία, στο Ιράκ, στο Βιετνάμ. Κι ενώ εμείς τσακωνόμαστε για το ποιός έχει περισσότερο δίκαιο ή άδικο, οι εξισώσεις θα καταγράφουν όλο και περισσότερη ανισότητα. Τα μονοπωλιακά μεγαθήρια καταβροχθίζουν τις μικροεπιχειρήσεις κι οι μικροεπιχειρηματίες, που πίστευαν πως μια μέρα θα ανέβουν στο ρετιρέ, περνούν τον δρόμο για την υπαλληλία. Είμαστε ακόμη στην αρχή του υπερπληθωρισμού που χτυπά την παγκόσμια αγορά κι ακόμα παραμένουμε πιστοί στην ουτοπία του καπιταλισμού… δούλεψε να φας αύριο και το αύριο δεν έρχεται ποτέ.
Πριν εκατό χρόνια ο Λένιν στο βιβλίο του «Κράτος και επανάσταση», έγραψε την γυμνή αλήθεια και είναι φρέσκια σαν φρούτο που μόλις κόπηκε από το δέντρο. Μια αλήθεια που δυστυχώς τα μεσαία στρώματα δεν μπορούν κα καταλάβουν. «Ειδικότερα, η μικροαστική τάξη είναι αυτή ακριβώς που έλκεται προς το μέρος της μεγαλοαστικής τάξης και σε σημαντικό βαθμό υποτάσσεται σ΄ αυτή, με την βοήθεια αυτού του μηχανισμού, που προσφέρει…/σχετικά βολικές ήσυχες και τιμητικές θεσούλες, που τοποθετούν τους κατόχους τους πάνω από το λαό».
Ακριβώς εδώ είναι η ηλιθιότητα. Στο να νομίζουμε ότι η εργασία μας είναι εξασφαλισμένη, ότι είμαστε προστατευμένοι από εργασιακές συμβάσεις και οι αποταμιεύσεις μας στις τράπεζες είναι ασφαλισμένες. Και να το πιστεύουμε ακόμα και μετά την εμπειρία του 2013, που εν ριπή οφθαλμού ο κόσμος έχασε τις οικονομίες μιας ζωής, ενώ οι πολιτικοί υπηρέτες του συστήματος και οι μεγαλοεπιχειρηματίες ως δια μαγείας είτε μετακίνησαν τα χρήματα τους, είτε διαγράφηκαν τα δάνεια τους.
Προσωπικά θα είμαι σε ρήξη με αυτό το σύστημα μέχρι την τελευταία μου ανάσα. Όχι γιατί πιστεύω πως μπορώ μόνος μου να το νικήσω, απλά δεν θα ήθελα ζήσω την μικρή κι ασήμαντη ζωή μου σαν ηλίθιος.
Τόνι Αγκαστινιώτης