Χριστός και Παναγιά και το Άγιο Πνεύμα
18/10/2021
Νίκησε ο δικός μας Χριστός, ο απάτωρ και αμήτωρ και αγενεαλόγητος…
Ο αλήτης Χριστός της πιάτσας και της Harley…
Ο ξεγυμνωμένος Χριστός της Πουρνάρας και των συσσιτίων…
Ο άστεγος Χριστός που κοιμάται μόνος στα παγκάκια κουλουριασμένος
σαν έμβρυο μέσα στο ψύχος…
Ο άνεργος Χριστός που ζητιανεύει ζωή για τα παιδιά του…
Ο εργάτης Χριστός που δίνει αίμα και ιδρώτα και ανταμείβεται με ψίχουλα..
Ο διεθνιστής Χριστός, που δεν ξεχωρίζει λαούς φυλές και έθνη…
Νίκησε η δική μας Παναγιά, η δακρυσμένη εικόνα του κόσμου…
Η μετανάστρια Παναγιά, που βυθίζεται με το βρέφος της στις ανοιχτές θάλασσες…
Η χαροκαμένη Παναγιά, που αγκαλιάζει το νεκρό παιδί της στις αμμουδιές της Μεσογείου…
Η χήρα Παναγιά, που τρέχει στα μεροκάματα για να θρέψει τα παιδιά της…
Η μάνα Παναγιά, που αγρυπνά στο προσκεφάλι του άρρωστου παιδιού της…
Η γυναίκα Παναγιά, που έριξαν το βιασμένο σώμα της σε κόκκινες λίμνες…
Και το Πνεύμα το Άγιο, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον,
ήρθε εν μορφή σκύλου και ούρησε.
Ούρησε στον ρατσισμό μας…
Ούρησε στην ξενοφοβία μας…
Ούρησε, στον φασισμό μας…
Ούρησε στα εθνικά μας σύμβολα…
Ούρησε στους Γραμματείς και Φαρισαίους μας…
Και με κραυγή, ως φωνή υδάτων πολλών αναφώνησε «ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών».
Ο δε αρχάγγελος Γαβριήλ, ο θείος καλλιτέχνης απεκατεστάθην, και ο μεσαίωνας παρήλθεν. Πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν αποδείξαμεν ότι είναι θεραπεύσιμη
και ότι η ισχύς εν τη ενώσει, είναι οδός ελευθερίας… αλλά ο διάβολος παραμένει
και περιφέρεται… αγρυπνείτε λοιπόν σύντροφοι, φίλοι κι αδελφοί.
Τόνι Αγκαστινιώτης
18/10/2021
Νίκησε ο δικός μας Χριστός, ο απάτωρ και αμήτωρ και αγενεαλόγητος…
Ο αλήτης Χριστός της πιάτσας και της Harley…
Ο ξεγυμνωμένος Χριστός της Πουρνάρας και των συσσιτίων…
Ο άστεγος Χριστός που κοιμάται μόνος στα παγκάκια κουλουριασμένος
σαν έμβρυο μέσα στο ψύχος…
Ο άνεργος Χριστός που ζητιανεύει ζωή για τα παιδιά του…
Ο εργάτης Χριστός που δίνει αίμα και ιδρώτα και ανταμείβεται με ψίχουλα..
Ο διεθνιστής Χριστός, που δεν ξεχωρίζει λαούς φυλές και έθνη…
Νίκησε η δική μας Παναγιά, η δακρυσμένη εικόνα του κόσμου…
Η μετανάστρια Παναγιά, που βυθίζεται με το βρέφος της στις ανοιχτές θάλασσες…
Η χαροκαμένη Παναγιά, που αγκαλιάζει το νεκρό παιδί της στις αμμουδιές της Μεσογείου…
Η χήρα Παναγιά, που τρέχει στα μεροκάματα για να θρέψει τα παιδιά της…
Η μάνα Παναγιά, που αγρυπνά στο προσκεφάλι του άρρωστου παιδιού της…
Η γυναίκα Παναγιά, που έριξαν το βιασμένο σώμα της σε κόκκινες λίμνες…
Και το Πνεύμα το Άγιο, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον,
ήρθε εν μορφή σκύλου και ούρησε.
Ούρησε στον ρατσισμό μας…
Ούρησε στην ξενοφοβία μας…
Ούρησε, στον φασισμό μας…
Ούρησε στα εθνικά μας σύμβολα…
Ούρησε στους Γραμματείς και Φαρισαίους μας…
Και με κραυγή, ως φωνή υδάτων πολλών αναφώνησε «ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών».
Ο δε αρχάγγελος Γαβριήλ, ο θείος καλλιτέχνης απεκατεστάθην, και ο μεσαίωνας παρήλθεν. Πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν αποδείξαμεν ότι είναι θεραπεύσιμη
και ότι η ισχύς εν τη ενώσει, είναι οδός ελευθερίας… αλλά ο διάβολος παραμένει
και περιφέρεται… αγρυπνείτε λοιπόν σύντροφοι, φίλοι κι αδελφοί.
Τόνι Αγκαστινιώτης
