Απληστία
Afrika, 7 Απρίλη 2008
Ναι, χάρηκα που άνοιξε η δίοδος Λήδρας/Λοκμαντζί στη Λευκωσία και καταλαβαίνω τη συμβολική σημασία του γεγονότος. Κάθε μικρό βήμα προς τα εμπρός είναι σημαντικό, αλλά δεν μπορώ να νιώσω ιδιαίτερο ενθουσιασμό και συγκίνηση για το γεγονός. Απλώς χάρηκα. Με την πρώτη ευκαιρία θα περάσω το οδόφραγμα, για να μου περάσει η χαρά.
Ξέρω από τώρα πως μόλις μου ζητήσουν οι αστυνομικοί να δείξω την ταυτότητά μου, και οι τελωνειακοί να ανοίξω τις τσάντες μου, το χαμόγελο θα σβήσει ξανά από τα χείλη μου και θα βλαστημήσω μέσα μου. Θα αρχίσουν οι στερεότυπες ερωτήσεις: «Τι αγόρασες; Πόσα πακέτα τσιγάρα πήρες;». Απορώ κάποτε αν οι τελωνειακοί εργάζονται για το κράτος ή για τις καπνοβιομηχανίες.
‘Ένας τελωνειακός άνοιξε κάποτε τις αποσκευές μου που είχαν μέσα ρούχα, και έψαχνε για τσιγάρα. Δεν βρήκε τίποτα. Αυτό που δεν κοίταξε ήταν τις ετικέτες στα ρούχα. Ήταν σχεδόν όλα αγορασμένα από την Αμμόχωστο. Αφού εκεί ζω, λογικό είναι να ψωνίζω από κει. Δεν τον ενδιέφερε. Ήθελε να βρει τσιγάρα. Μια άλλη φορά, ένας τελωνειακός με ρώτησε αν αγόρασα κάτι. «Κοίταξε», του είπα, «όλα τα ρούχα που φοράμε εγώ και η σύζυγός μου και τα παιδιά μου, ακόμα και τα εσώρουχά μας, είναι από τα κατεχόμενα. Αν θέλεις μπορούμε να γδυθούμε και να συνεχίσουμε γυμνοί». Αντί απάντησης, ο τελωνειακός με ρώτησε αν αγόρασα τσιγάρα. Πραγματικά, έχω την περιέργεια να μάθω τα ετήσια κέρδη του κράτους από την καπνοβιομηχανία, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η μανία των τελωνειακών.
Το κράτος, βλέπετε, -το κάθε κράτος- δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μεγάλη επιχείρηση που προσπαθεί όχι μόνο να επιβιώσει οικονομικά, αλλά και να κερδίσει. Όπως κάθε κερδοσκοπική εταιρεία, το κράτος γίνεται άπληστο στην προσπάθειά του να ανεβάσει τα κέρδη του. Παρόλο που η επιχείρηση «κράτος» ανήκει σε όλο τον λαό, έχει αποδειχθεί διαχρονικά στην ιστορία πως, πάντοτε, αυτοί που ψηφίζονται να διαχειριστούν την κρατική επιχείρηση, βρίσκουν τρόπους να κερδίζουν από το συνολικό κέρδος. Και επειδή η απληστία είναι αρρώστια, όπως το κουμάρι (χαρτοπαίγνιο), άμα εθιστείς, δεν έχει σταματημό.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Καρπασία. Σκότωσαν τα γαϊδουράκια. Το πρόβλημα δεν είναι τα γαϊδούρια αλλά η απληστία. Οι πλούσιοι που θέλουν να γίνουν πλουσιότεροι, έβαλαν στον νου τους να καταστρέψουν την Καρπασία, τον Πενταδάκτυλο και καθετί που έχει οικολογική αξία. Αυτοί δεν θα σταματήσουν μπροστά σε καμία περιβαλλοντική μελέτη. Το κέρδος είναι πάνω από όλα. Οι αληθινοί «πατριώτες» είπαν πως η Καρπασία είναι το σπίτι για τα γαϊδούρια μας και αμέσως «έλυσαν» το πρόβλημα. Οι αστοί άρχισαν να εξοντώνουν τα γαϊδούρια. Μην τους πείτε πως είναι τα δέντρα το πρόβλημα, γιατί θα αρχίσουν να τα ξεριζώνουν. Μην τους πείτε σε ποια παραλία εκκολάπτονται κάθε χρόνο τα αυγά των χελώνων καρέτα καρέτα, γιατί θα ρίξουν τσιμέντο στην άμμο. Αυτοί δεν σέβονται και δεν ντρέπονται κανέναν, όταν πρόκειται για το κέρδος τους.
Ποιοι είναι όμως οι συνένοχοι σε αυτή τη βαρβαρότητα; Όχι μόνον η ηγεσία, αλλά και ο κάθε πολίτης που μένει σιωπηλός μπροστά σε αυτό το έγκλημα. Αυτά τα γαϊδουράκια που εσείς σκοτώνετε, δεν είναι απλώς ζώα. Είναι αδέλφια μας. Κουβάλησαν στις πλάτες τους ολόκληρες γενεές Κυπρίων. Κουβάλησαν τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, όργωσαν τα χωράφια μας και κουβάλησαν ξύλα για την τσιμινιά. Η μόνη φωνή διαμαρτυρίας που έχουν είναι η δική μας.
Τόνι Αγκαστινιώτης
Afrika, 7 Απρίλη 2008
Ναι, χάρηκα που άνοιξε η δίοδος Λήδρας/Λοκμαντζί στη Λευκωσία και καταλαβαίνω τη συμβολική σημασία του γεγονότος. Κάθε μικρό βήμα προς τα εμπρός είναι σημαντικό, αλλά δεν μπορώ να νιώσω ιδιαίτερο ενθουσιασμό και συγκίνηση για το γεγονός. Απλώς χάρηκα. Με την πρώτη ευκαιρία θα περάσω το οδόφραγμα, για να μου περάσει η χαρά.
Ξέρω από τώρα πως μόλις μου ζητήσουν οι αστυνομικοί να δείξω την ταυτότητά μου, και οι τελωνειακοί να ανοίξω τις τσάντες μου, το χαμόγελο θα σβήσει ξανά από τα χείλη μου και θα βλαστημήσω μέσα μου. Θα αρχίσουν οι στερεότυπες ερωτήσεις: «Τι αγόρασες; Πόσα πακέτα τσιγάρα πήρες;». Απορώ κάποτε αν οι τελωνειακοί εργάζονται για το κράτος ή για τις καπνοβιομηχανίες.
‘Ένας τελωνειακός άνοιξε κάποτε τις αποσκευές μου που είχαν μέσα ρούχα, και έψαχνε για τσιγάρα. Δεν βρήκε τίποτα. Αυτό που δεν κοίταξε ήταν τις ετικέτες στα ρούχα. Ήταν σχεδόν όλα αγορασμένα από την Αμμόχωστο. Αφού εκεί ζω, λογικό είναι να ψωνίζω από κει. Δεν τον ενδιέφερε. Ήθελε να βρει τσιγάρα. Μια άλλη φορά, ένας τελωνειακός με ρώτησε αν αγόρασα κάτι. «Κοίταξε», του είπα, «όλα τα ρούχα που φοράμε εγώ και η σύζυγός μου και τα παιδιά μου, ακόμα και τα εσώρουχά μας, είναι από τα κατεχόμενα. Αν θέλεις μπορούμε να γδυθούμε και να συνεχίσουμε γυμνοί». Αντί απάντησης, ο τελωνειακός με ρώτησε αν αγόρασα τσιγάρα. Πραγματικά, έχω την περιέργεια να μάθω τα ετήσια κέρδη του κράτους από την καπνοβιομηχανία, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η μανία των τελωνειακών.
Το κράτος, βλέπετε, -το κάθε κράτος- δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μεγάλη επιχείρηση που προσπαθεί όχι μόνο να επιβιώσει οικονομικά, αλλά και να κερδίσει. Όπως κάθε κερδοσκοπική εταιρεία, το κράτος γίνεται άπληστο στην προσπάθειά του να ανεβάσει τα κέρδη του. Παρόλο που η επιχείρηση «κράτος» ανήκει σε όλο τον λαό, έχει αποδειχθεί διαχρονικά στην ιστορία πως, πάντοτε, αυτοί που ψηφίζονται να διαχειριστούν την κρατική επιχείρηση, βρίσκουν τρόπους να κερδίζουν από το συνολικό κέρδος. Και επειδή η απληστία είναι αρρώστια, όπως το κουμάρι (χαρτοπαίγνιο), άμα εθιστείς, δεν έχει σταματημό.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Καρπασία. Σκότωσαν τα γαϊδουράκια. Το πρόβλημα δεν είναι τα γαϊδούρια αλλά η απληστία. Οι πλούσιοι που θέλουν να γίνουν πλουσιότεροι, έβαλαν στον νου τους να καταστρέψουν την Καρπασία, τον Πενταδάκτυλο και καθετί που έχει οικολογική αξία. Αυτοί δεν θα σταματήσουν μπροστά σε καμία περιβαλλοντική μελέτη. Το κέρδος είναι πάνω από όλα. Οι αληθινοί «πατριώτες» είπαν πως η Καρπασία είναι το σπίτι για τα γαϊδούρια μας και αμέσως «έλυσαν» το πρόβλημα. Οι αστοί άρχισαν να εξοντώνουν τα γαϊδούρια. Μην τους πείτε πως είναι τα δέντρα το πρόβλημα, γιατί θα αρχίσουν να τα ξεριζώνουν. Μην τους πείτε σε ποια παραλία εκκολάπτονται κάθε χρόνο τα αυγά των χελώνων καρέτα καρέτα, γιατί θα ρίξουν τσιμέντο στην άμμο. Αυτοί δεν σέβονται και δεν ντρέπονται κανέναν, όταν πρόκειται για το κέρδος τους.
Ποιοι είναι όμως οι συνένοχοι σε αυτή τη βαρβαρότητα; Όχι μόνον η ηγεσία, αλλά και ο κάθε πολίτης που μένει σιωπηλός μπροστά σε αυτό το έγκλημα. Αυτά τα γαϊδουράκια που εσείς σκοτώνετε, δεν είναι απλώς ζώα. Είναι αδέλφια μας. Κουβάλησαν στις πλάτες τους ολόκληρες γενεές Κυπρίων. Κουβάλησαν τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, όργωσαν τα χωράφια μας και κουβάλησαν ξύλα για την τσιμινιά. Η μόνη φωνή διαμαρτυρίας που έχουν είναι η δική μας.
Τόνι Αγκαστινιώτης