Αφύσικη παιδεία
16/06/21
Για εμένα η φύση είναι η αρχαιότερη αίθουσα διδασκαλίας της ανθρωπότητας, όπου οι μαθητές διδάσκονται μαθήματα ζωής, από δασκάλους χωρίς ατζέντες. Είναι το μόνο σχολείο στον κόσμο που δεν χρησιμοποιεί την ξεφτισμένη μέθοδο «τιμωρίας και ανταμοιβής» για να μεταδώσει, αλλά την παρατηρητικότητα. Ο σεβασμός προς τον μαθητή είναι τόσο μεγάλος, που δεν γίνεται καμία επέμβαση να αλλοιωθεί η φυσικότατα του, αλλά μάλλον να αναπτυχθεί η μοναδικότητα του και να ανακαλύψει τα χαρίσματα του.
Οι σοφοί δάσκαλοι της φύσης διδάσκουν ότι, αν και η κάθε ύπαρξη είναι μοναδική, καμιά δεν είναι ξεχωριστή, γιατί όλα είναι αλληλένδετα, αλληλοεξαρτώμενα και τροφοδοτούνται από την ίδια πηγή ενέργειας. Αν ένα στοιχείο διαταραχτεί, διαταράσσεται όλη η ισορροπία. Με κάθε δέντρο που αποκόπτεται, μειώνεται η δυνατότητα φιλτραρίσματος του διοξειδίου του άνθρακα. Αν ένα ποτάμι μολυνθεί, σκοτώνει όλες τις μορφές ζωής που τρέφονται από αυτό. Είναι προφανές ότι το στοιχείο με την μεγαλύτερη διαταραχή είναι το παράσιτο: ο άνθρωπος. Έχει αποκοπεί από την φυσικότητα του, έχει αποσυνδεθεί από τα άλλα είδη και έχει προκαλέσει ανισορροπία στον εαυτό του αλλά και σε όλο το οικοσύστημα.
Ο τρόπος που αναπτύχθηκε η σύγχρονη παιδεία χρησιμοποιώντας μεθόδους αφύσικες, όπως Ανταμοιβή – Τιμωρία - Εξετάσεις – Διαγωνίσματα - Στολές – Τρίχες και χίλιους άλλους κανονισμούς πειθαρχίας, αγνοεί πλήρως την μοναδικότητα και τα προσωπικά χαρίσματα του μαθητή και τον απομακρύνει έτη φωτός από την φυσικότητα του. Η μοναδικότητα, αυτή που προσδιορίζει και την διαφορετικότητα, καταπλακώθηκε από το καθεστώς πειθαρχίας και την φορτισμένη ύλη που πρέπει να καλυφτεί. Η όποια αντίδραση στο καθεστώς θα επιφέρει εκφοβισμό, ταπείνωση της προσωπικότητας, φίμωση, αποβολή, μέχρι το άτομο να επιστρέψει στην αφύσικη γι΄ αυτό κανονικότητα.
Γονείς με την ίδια αρρωστημένη ροπή, απαιτούν να δουν αριστεία από μια ύλη που ποσώς ενδιαφέρει τον άνθρωπο μαθητή, που μέχρι να βγάλει το σχολείο έχει χάσει τον φυσικό του προορισμό. Μετά από μερικές δεκαετίες, αν και το άτομο αποκαταστάθηκε επαγγελματικά και οικονομικά, ψάχνει για το υπόλοιπο της ζωής του πώς να γεμίσει το τεράστιο κενό μέσα του, χωρίς να γνωρίζει ότι του το ξερίζωσαν στο δρόμο για την «επιτυχία». Δεν μπορεί να συνδεθεί. Είναι τριγυρισμένος από ανθρώπους αλλά νοιώθει αποξενωμένος και διατηρεί μια μικρή παρέα από κολλητούς. Και η λέξη «κολλητοί» είναι πολύ σωστά επιλεγμένη, γιατί είναι περισσότερο σχέσεις παράσιτου με ξενιστή, παρά μια φυσική εσωτερική συνδιαλλαγή. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορεί να συνδεθεί με όλους τους ανθρώπους γιατί φοβάται και δεν εμπιστεύεται ούτε το είδος του. Στο νεκροκρέβατο απάνω θα ανακαλύψει πως έζησε μια παραμορφωμένη ζωή όπως του επιβλήθηκε και όχι όπως την επέλεξε… μα είναι πλέον αργά, πολύ αργά…
Ίσως θα θέλατε να με ρωτήσετε, τι εισηγούμαι; Τίποτα. Μέχρι να βρει πάτο η ανθρωπότητα, τίποτα δεν θα αλλάξει. Όχι πως είμαστε μακριά αλλά έχουμε χρόνο μέχρι τα παράσιτα να φέρουν την ολική κατάρρευση του οργανισμού. Θα το καταλάβουμε όταν μας αντικαταστήσουν τις χειρουργικές μάσκες με χαλινάρι.
Ένας σοφός ινδιάνος μου είπε, «Κάποια στιγμή η φύση θα κάνει την αντεπίθεση της και καλύτερα να μας βρει με το μέρος της. Άκουσε την καρδιά της γης που κτυπά κι ακολούθα με το τύμπανο σου τον ρυθμό της, για να ξέρει ότι είσαι παιδί της όταν έρθει η μέρα που θα βρυχίσει».
Μην φοβάστε, δεν θα με έκαναν ποτέ υπουργό παιδείας, συνεχίστε στο ρυθμό σας…
Τόνι Αγκαστινιώτης
16/06/21
Για εμένα η φύση είναι η αρχαιότερη αίθουσα διδασκαλίας της ανθρωπότητας, όπου οι μαθητές διδάσκονται μαθήματα ζωής, από δασκάλους χωρίς ατζέντες. Είναι το μόνο σχολείο στον κόσμο που δεν χρησιμοποιεί την ξεφτισμένη μέθοδο «τιμωρίας και ανταμοιβής» για να μεταδώσει, αλλά την παρατηρητικότητα. Ο σεβασμός προς τον μαθητή είναι τόσο μεγάλος, που δεν γίνεται καμία επέμβαση να αλλοιωθεί η φυσικότατα του, αλλά μάλλον να αναπτυχθεί η μοναδικότητα του και να ανακαλύψει τα χαρίσματα του.
Οι σοφοί δάσκαλοι της φύσης διδάσκουν ότι, αν και η κάθε ύπαρξη είναι μοναδική, καμιά δεν είναι ξεχωριστή, γιατί όλα είναι αλληλένδετα, αλληλοεξαρτώμενα και τροφοδοτούνται από την ίδια πηγή ενέργειας. Αν ένα στοιχείο διαταραχτεί, διαταράσσεται όλη η ισορροπία. Με κάθε δέντρο που αποκόπτεται, μειώνεται η δυνατότητα φιλτραρίσματος του διοξειδίου του άνθρακα. Αν ένα ποτάμι μολυνθεί, σκοτώνει όλες τις μορφές ζωής που τρέφονται από αυτό. Είναι προφανές ότι το στοιχείο με την μεγαλύτερη διαταραχή είναι το παράσιτο: ο άνθρωπος. Έχει αποκοπεί από την φυσικότητα του, έχει αποσυνδεθεί από τα άλλα είδη και έχει προκαλέσει ανισορροπία στον εαυτό του αλλά και σε όλο το οικοσύστημα.
Ο τρόπος που αναπτύχθηκε η σύγχρονη παιδεία χρησιμοποιώντας μεθόδους αφύσικες, όπως Ανταμοιβή – Τιμωρία - Εξετάσεις – Διαγωνίσματα - Στολές – Τρίχες και χίλιους άλλους κανονισμούς πειθαρχίας, αγνοεί πλήρως την μοναδικότητα και τα προσωπικά χαρίσματα του μαθητή και τον απομακρύνει έτη φωτός από την φυσικότητα του. Η μοναδικότητα, αυτή που προσδιορίζει και την διαφορετικότητα, καταπλακώθηκε από το καθεστώς πειθαρχίας και την φορτισμένη ύλη που πρέπει να καλυφτεί. Η όποια αντίδραση στο καθεστώς θα επιφέρει εκφοβισμό, ταπείνωση της προσωπικότητας, φίμωση, αποβολή, μέχρι το άτομο να επιστρέψει στην αφύσικη γι΄ αυτό κανονικότητα.
Γονείς με την ίδια αρρωστημένη ροπή, απαιτούν να δουν αριστεία από μια ύλη που ποσώς ενδιαφέρει τον άνθρωπο μαθητή, που μέχρι να βγάλει το σχολείο έχει χάσει τον φυσικό του προορισμό. Μετά από μερικές δεκαετίες, αν και το άτομο αποκαταστάθηκε επαγγελματικά και οικονομικά, ψάχνει για το υπόλοιπο της ζωής του πώς να γεμίσει το τεράστιο κενό μέσα του, χωρίς να γνωρίζει ότι του το ξερίζωσαν στο δρόμο για την «επιτυχία». Δεν μπορεί να συνδεθεί. Είναι τριγυρισμένος από ανθρώπους αλλά νοιώθει αποξενωμένος και διατηρεί μια μικρή παρέα από κολλητούς. Και η λέξη «κολλητοί» είναι πολύ σωστά επιλεγμένη, γιατί είναι περισσότερο σχέσεις παράσιτου με ξενιστή, παρά μια φυσική εσωτερική συνδιαλλαγή. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορεί να συνδεθεί με όλους τους ανθρώπους γιατί φοβάται και δεν εμπιστεύεται ούτε το είδος του. Στο νεκροκρέβατο απάνω θα ανακαλύψει πως έζησε μια παραμορφωμένη ζωή όπως του επιβλήθηκε και όχι όπως την επέλεξε… μα είναι πλέον αργά, πολύ αργά…
Ίσως θα θέλατε να με ρωτήσετε, τι εισηγούμαι; Τίποτα. Μέχρι να βρει πάτο η ανθρωπότητα, τίποτα δεν θα αλλάξει. Όχι πως είμαστε μακριά αλλά έχουμε χρόνο μέχρι τα παράσιτα να φέρουν την ολική κατάρρευση του οργανισμού. Θα το καταλάβουμε όταν μας αντικαταστήσουν τις χειρουργικές μάσκες με χαλινάρι.
Ένας σοφός ινδιάνος μου είπε, «Κάποια στιγμή η φύση θα κάνει την αντεπίθεση της και καλύτερα να μας βρει με το μέρος της. Άκουσε την καρδιά της γης που κτυπά κι ακολούθα με το τύμπανο σου τον ρυθμό της, για να ξέρει ότι είσαι παιδί της όταν έρθει η μέρα που θα βρυχίσει».
Μην φοβάστε, δεν θα με έκαναν ποτέ υπουργό παιδείας, συνεχίστε στο ρυθμό σας…
Τόνι Αγκαστινιώτης