ΑΙΧΜΕΣ
Avrupa 22/05/2022
Την περασμένη εβδομάδα ο δημοσιογράφος Σωτήρης Παρούτης παρουσίασε στην εκπομπή «ΑΙΧΜΕΣ», στο κανάλι OMEGA, ένα ντοκιμαντέρ-έρευνα για τη δολοφονία δυο ελλαδιτών στρατιωτικών και ενός ελληνοκύπριου αστυνομικού, στην Αμμόχωστο στις 11 Μαΐου 1964. Ο αστυνομικός Κωστάκης Παντελίδης, ο ταγματάρχης Δημήτρης Πούλιος και ο λοχαγός Βασίλειος Καποτάς εισήλθαν με το αυτοκίνητό τους στον θύλακα Αμμοχώστου και κατά την έξοδό τους έπεσαν από πυρά της ΤΜΤ. Ήταν ακόμη μια μαύρη μέρα στην ιστορία αυτής της χώρας που θα μείνει χαραγμένη στο δέντρο τής ιστορίας μας. Μιας ιστορίας με πολλές σκιές, όπου το ντοκιμαντέρ του Σωτήρη Παρούτη, χωρίς προσπάθεια συγκάλυψης, ήρθε να δώσει τη γυμνή αλήθεια για το γεγονός αυτό.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο ισχυρισμός της ελληνοκυπριακής ηγεσίας τότε -ισχυρισμός που κράτησε μέχρι σήμερα- ήταν ότι οι τρεις φίλοι έχασαν τον προσανατολισμό τους και εισήλθαν κατά λάθος στον θύλακα και αφού ανακόπηκαν από άντρες της ΤΜΤ, εκτελέστηκαν. Στο ντοκιμαντέρ γίνεται ξεκάθαρο πως ο σκοπός που εισήλθαν στον θύλακα, ήταν να κατασκοπεύσουν τις στρατιωτικές θέσεις των Τουρκοκυπρίων. Αν κάποιος ήθελε να μελετήσει το συμβάν με βάση την ελληνοκυπριακά δημοσιεύματα της εποχής, χωρίς να ερευνήσει και χωρίς να ανακρίνει μάρτυρες, αυτή θα ήταν η μόνη αλήθεια που θα συναντούσε. Κάπως έτσι λειτουργεί και σήμερα η δημοσιογραφία στην Κύπρο, κυρίως όσον αφορά τα διακοινοτικά ζητήματα. Χωρίς αμφισβητήσεις αποδεχόμαστε τις επίσημες δηλώσεις της ηγεσίας. Όσοι αμφισβητούν το επίσημο αφήγημα συνήθως διώκονται, απειλούνται και κάποιες φορές δολοφονούνται.
Στη συνέχεια, οι ελληνοκύπριοι μάρτυρες στο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτουν πώς αντέδρασαν και ποιες διαταγές έλαβαν μετά τη δολοφονία των τριών ανδρών. Η διαταγή ήταν να εκτελέσουν τριάντα Τουρκοκύπριους. Η επιλογή έγινε εντελώς τυχαία. Όσοι Τουρκοκύπριοι βρέθηκαν στον δρόμο των οπλοφόρων, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Χωρίς κανένα ίχνος μεταμέλειας, ομολογούν μπροστά στο φακό πως κατέβαζαν τους Τουρκοκύπριους από τα αυτοκίνητα, κι αφού έπαιρναν τα χρήματά τους, τους εκτελούσαν. Μέχρι αυτή τη στιγμή αναρωτιέμαι γιατί δεν πήγε κανείς να τους συλλάβει. Τα εγκλήματα πολέμου δεν διαγράφονται, και η Κυπριακή Δημοκρατία υπέγραψε τη Συνθήκης της Ρώμης για τη Σύσταση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (The International Criminal Court-ICC). Σύμφωνα με τον Νόμο 23(ΙΙΙ)/2006, το Κακουργιοδικείο έχει δικαιοδοσία να εκδικάζει έγκλημα πολέμου ή έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, οπουδήποτε και αν αυτό διαπράχθηκε, εντός του εδάφους της Δημοκρατίας είτε εκτός αυτού, και ανεξάρτητα από το κατά πόσον αυτό διαπράχθηκε από πολίτη της Δημοκρατίας ή άλλο πρόσωπο.
Τώρα κάποιοι από εσάς θα αρπάξετε αυτό το άρθρο να το ανεμίσετε στο πρόσωπο των Ελληνοκυπρίων για να δείξετε τα ελλείμματα δημοκρατίας στο νότο. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια ένας Τουρκοκύπριος ομολόγησε στον φακό ότι εκτελούσε Ελληνοκύπριους. Ούτε αυτόν δεν πήγε κανείς να τον συλλάβει. Οι μεν σκότωναν «γκιαούρηδες», οι δε σκότωναν «σκυλιά», οπότε δεν χύθηκε ανθρώπινο αίμα. Κάπως έτσι χειριστήκαμε η μια κοινότητα την άλλη εκείνη την εποχή. Η έχθρα και η μισαλλοδοξία ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα στις δυο εθνικιστικές παρατάξεις που διψούσαν για κυριαρχία στο νησί. Σήμερα αυτή η γενιά φεύγει, και είναι τραγικό αν επιτρέψουμε αυτή η έχθρα να περάσει στην νέα γενιά των Κυπρίων. Δεν τους αξίζει να φορτωθούν οι ψυχές τους τέτοιο μίσος, απλώς και μόνο για να διατηρήσουν είτε οι μεν είτε οι δε την κυριαρχία τους στο νησί. Η προβολή ενός τέτοιου ντοκιμαντέρ στην ελληνοκυπριακή τηλεόραση μού δίνει την ελπίδα πως ίσως μια μέρα προβληθεί και το δικό μου ντοκιμαντέρ «Φωνή Αίματος», στην ελληνοκυπριακή τηλεόραση. Αν γίνει αυτό, σημαίνει πως κάναμε ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση.
Κάποιος Τουρκοκύπριος μού είπε κάποτε ότι ήταν παρών στα γεγονότα με της δολοφονίας του Παντελίδη και των δυο άλλων Ελλήνων στον θύλακα Αμμοχώστου. Μου είπε πως ο φρουρός στο τείχος ήταν ένας φοιτητής, που επέστρεψε από την Αγγλία για διακοπές και πανικοβλήθηκε, όταν οι άντρες ανέμισαν τα όπλα από το αυτοκίνητο, και πυροβόλησε. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, γιατί δεν μπόρεσα να το διασταυρώσω. Θα ήθελα να ζητήσω από εσάς που διαβάζετε την στήλη μου, αν γνωρίζετε κάποιον που ήταν παρών και μπορεί, να μου δώσει πληροφορίες. Θα ήθελα πολύ να συμπληρώσω το παζλ. Επίσης, αν κάποιοι ήταν παρόντες στην κατάληψη της Αμμοχώστου τον Αύγουστο του 1974, θα ήθελα πολύ να ακούσω τη μαρτυρία τους για τα γεγονότα. Μπορείτε να μου γράψετε στο e-mail μου, tony-direct@hotmail.com
Δεν ψάχνω για ενόχους να τους ρίξω στην πυρά, ψάχνω για τη γυμνή αλήθεια, αυτή που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε, αν όχι την ιστορία μας, τουλάχιστον τη βλακεία μας.
Τόνι Αγκαστινιώτης
Avrupa 22/05/2022
Την περασμένη εβδομάδα ο δημοσιογράφος Σωτήρης Παρούτης παρουσίασε στην εκπομπή «ΑΙΧΜΕΣ», στο κανάλι OMEGA, ένα ντοκιμαντέρ-έρευνα για τη δολοφονία δυο ελλαδιτών στρατιωτικών και ενός ελληνοκύπριου αστυνομικού, στην Αμμόχωστο στις 11 Μαΐου 1964. Ο αστυνομικός Κωστάκης Παντελίδης, ο ταγματάρχης Δημήτρης Πούλιος και ο λοχαγός Βασίλειος Καποτάς εισήλθαν με το αυτοκίνητό τους στον θύλακα Αμμοχώστου και κατά την έξοδό τους έπεσαν από πυρά της ΤΜΤ. Ήταν ακόμη μια μαύρη μέρα στην ιστορία αυτής της χώρας που θα μείνει χαραγμένη στο δέντρο τής ιστορίας μας. Μιας ιστορίας με πολλές σκιές, όπου το ντοκιμαντέρ του Σωτήρη Παρούτη, χωρίς προσπάθεια συγκάλυψης, ήρθε να δώσει τη γυμνή αλήθεια για το γεγονός αυτό.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο ισχυρισμός της ελληνοκυπριακής ηγεσίας τότε -ισχυρισμός που κράτησε μέχρι σήμερα- ήταν ότι οι τρεις φίλοι έχασαν τον προσανατολισμό τους και εισήλθαν κατά λάθος στον θύλακα και αφού ανακόπηκαν από άντρες της ΤΜΤ, εκτελέστηκαν. Στο ντοκιμαντέρ γίνεται ξεκάθαρο πως ο σκοπός που εισήλθαν στον θύλακα, ήταν να κατασκοπεύσουν τις στρατιωτικές θέσεις των Τουρκοκυπρίων. Αν κάποιος ήθελε να μελετήσει το συμβάν με βάση την ελληνοκυπριακά δημοσιεύματα της εποχής, χωρίς να ερευνήσει και χωρίς να ανακρίνει μάρτυρες, αυτή θα ήταν η μόνη αλήθεια που θα συναντούσε. Κάπως έτσι λειτουργεί και σήμερα η δημοσιογραφία στην Κύπρο, κυρίως όσον αφορά τα διακοινοτικά ζητήματα. Χωρίς αμφισβητήσεις αποδεχόμαστε τις επίσημες δηλώσεις της ηγεσίας. Όσοι αμφισβητούν το επίσημο αφήγημα συνήθως διώκονται, απειλούνται και κάποιες φορές δολοφονούνται.
Στη συνέχεια, οι ελληνοκύπριοι μάρτυρες στο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτουν πώς αντέδρασαν και ποιες διαταγές έλαβαν μετά τη δολοφονία των τριών ανδρών. Η διαταγή ήταν να εκτελέσουν τριάντα Τουρκοκύπριους. Η επιλογή έγινε εντελώς τυχαία. Όσοι Τουρκοκύπριοι βρέθηκαν στον δρόμο των οπλοφόρων, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Χωρίς κανένα ίχνος μεταμέλειας, ομολογούν μπροστά στο φακό πως κατέβαζαν τους Τουρκοκύπριους από τα αυτοκίνητα, κι αφού έπαιρναν τα χρήματά τους, τους εκτελούσαν. Μέχρι αυτή τη στιγμή αναρωτιέμαι γιατί δεν πήγε κανείς να τους συλλάβει. Τα εγκλήματα πολέμου δεν διαγράφονται, και η Κυπριακή Δημοκρατία υπέγραψε τη Συνθήκης της Ρώμης για τη Σύσταση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (The International Criminal Court-ICC). Σύμφωνα με τον Νόμο 23(ΙΙΙ)/2006, το Κακουργιοδικείο έχει δικαιοδοσία να εκδικάζει έγκλημα πολέμου ή έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, οπουδήποτε και αν αυτό διαπράχθηκε, εντός του εδάφους της Δημοκρατίας είτε εκτός αυτού, και ανεξάρτητα από το κατά πόσον αυτό διαπράχθηκε από πολίτη της Δημοκρατίας ή άλλο πρόσωπο.
Τώρα κάποιοι από εσάς θα αρπάξετε αυτό το άρθρο να το ανεμίσετε στο πρόσωπο των Ελληνοκυπρίων για να δείξετε τα ελλείμματα δημοκρατίας στο νότο. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια ένας Τουρκοκύπριος ομολόγησε στον φακό ότι εκτελούσε Ελληνοκύπριους. Ούτε αυτόν δεν πήγε κανείς να τον συλλάβει. Οι μεν σκότωναν «γκιαούρηδες», οι δε σκότωναν «σκυλιά», οπότε δεν χύθηκε ανθρώπινο αίμα. Κάπως έτσι χειριστήκαμε η μια κοινότητα την άλλη εκείνη την εποχή. Η έχθρα και η μισαλλοδοξία ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα στις δυο εθνικιστικές παρατάξεις που διψούσαν για κυριαρχία στο νησί. Σήμερα αυτή η γενιά φεύγει, και είναι τραγικό αν επιτρέψουμε αυτή η έχθρα να περάσει στην νέα γενιά των Κυπρίων. Δεν τους αξίζει να φορτωθούν οι ψυχές τους τέτοιο μίσος, απλώς και μόνο για να διατηρήσουν είτε οι μεν είτε οι δε την κυριαρχία τους στο νησί. Η προβολή ενός τέτοιου ντοκιμαντέρ στην ελληνοκυπριακή τηλεόραση μού δίνει την ελπίδα πως ίσως μια μέρα προβληθεί και το δικό μου ντοκιμαντέρ «Φωνή Αίματος», στην ελληνοκυπριακή τηλεόραση. Αν γίνει αυτό, σημαίνει πως κάναμε ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση.
Κάποιος Τουρκοκύπριος μού είπε κάποτε ότι ήταν παρών στα γεγονότα με της δολοφονίας του Παντελίδη και των δυο άλλων Ελλήνων στον θύλακα Αμμοχώστου. Μου είπε πως ο φρουρός στο τείχος ήταν ένας φοιτητής, που επέστρεψε από την Αγγλία για διακοπές και πανικοβλήθηκε, όταν οι άντρες ανέμισαν τα όπλα από το αυτοκίνητο, και πυροβόλησε. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, γιατί δεν μπόρεσα να το διασταυρώσω. Θα ήθελα να ζητήσω από εσάς που διαβάζετε την στήλη μου, αν γνωρίζετε κάποιον που ήταν παρών και μπορεί, να μου δώσει πληροφορίες. Θα ήθελα πολύ να συμπληρώσω το παζλ. Επίσης, αν κάποιοι ήταν παρόντες στην κατάληψη της Αμμοχώστου τον Αύγουστο του 1974, θα ήθελα πολύ να ακούσω τη μαρτυρία τους για τα γεγονότα. Μπορείτε να μου γράψετε στο e-mail μου, tony-direct@hotmail.com
Δεν ψάχνω για ενόχους να τους ρίξω στην πυρά, ψάχνω για τη γυμνή αλήθεια, αυτή που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε, αν όχι την ιστορία μας, τουλάχιστον τη βλακεία μας.
Τόνι Αγκαστινιώτης