image by freepik
Όταν το κράτος είναι ο εχθρός σου...
Avrupa 05/03/2023
Τόνι Αγκαστινιώτης
Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους μέχρι την στιγμή που τους πήρατε τα πάντα.
Όμως, όταν τους αφήσατε χωρίς τίποτα, τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι.
Αλεξάντρ Σολζενίτσιν
Όταν αρθρογραφείς και τα άρθρα σου δημοσιεύονται και στις δύο κοινότητες, κάποτε είναι δύσκολο να καταπιαστείς με ένα θέμα που ίσως να μην είναι πραγματικότητα στην άλλη κοινότητα. Παρόλα αυτά, με την παγκοσμιοποίηση, που είναι πλέον μια πραγματικότητα και την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος, πάνω κάτω βιώνουμε τις ίδιες πραγματικότητες στην καθημερινότητα μας. Στον ωκεανό της ανθρωπότητας, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και οι καρχαρίες επιβάλουν τους κανόνες επιβίωσης.
Κλείνοντας τον δεύτερο χρόνο στην ανεργία έχω μάθει περισσότερα για τον κόσμο και το καπιταλιστικό κράτος, παρά από όσα έχω μάθει μελετώντας κοινωνικοπολιτικά βιβλία. Όσα κι αν διαβάσεις για την φτώχεια, την πείνα, τον κοινωνικό αποκλεισμό του άνεργου, την αποστέρηση ιατρικής περίθαλψης, την ανισότητα, ποτέ δεν θα τα κατανοήσεις πλήρως αν δεν τα έχεις βιώσει αυτό τον τρόμο μέσα στο πετσί σου. Περί τρόμου πρόκειται.
Σήμερα λοιπόν θα πω την δική μου γυμνή αλήθεια. Θα ξεγυμνωθώ για να εκπροσωπήσω αυτούς που δεν εκπροσωπεί κανένας. Αυτούς που ντρέπονται να εκπροσωπήσουν ακόμη και τους εαυτούς τους, γιατί οι καρχαρίες φρόντισαν να παρουσιάσουν την φτώχεια σαν αποτυχία του ατόμου και όχι του συστήματος. Το κρατικό σύστημα θέλει τους φτωχούς πολίτες ντροπιασμένους, θλιμμένους και μίζερους, ώστε να παραμένουν σιωπηλοί στο περιθώριο. Καταστρέφουν την εικόνα του δήθεν κοινωνικού κράτους που νοιάζεται για όλους και χαλούν τους εικονικούς δείκτες της οικονομίας, που παρουσιάζουν ανάπτυξη.
Οι τρεις μεγάλες αλήθειες που έμαθα στην ανεργία.
1. Δεν υπάρχουν Κοινωνικές Ασφαλίσεις.
Δούλευα σαράντα χρόνια και έπαιρνε το κράτος μέρος του μισθού μου, ώστε αν ποτέ χρειαστώ κοινωνική στήριξη, το κράτος θα με φρόντιζε. Αφού μου έδωσαν 6 μήνες ανεργιακό επίδομα το οποίο έκαναν και δύο-τρεις μήνες κάθε φορά να μου το στείλουν, μετά τέλειωσε κάθε κρατική στήριξη. Τα σαράντα χρόνια επένδυση στο ταμείο ήταν για ένα κουτσουρεμένο επίδομα έξη μηνών.
2. Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα
Ανήγγειλαν ότι μια οικογένεια ανάλογα με τα μέλη της, θα λάμβανε επίδομα ώστε να μπορεί να επιβιώσει αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Με απέρριψαν γιατί έχω παιδί κάτω των 28 ετών που εργάζεται. Θέλουν να παίρνω τον μισθό του παιδιού μου που εργάζεται να μαζέψει χρήματα, γιατί ονειρεύεται να σπουδάσει. Πάει κι αυτό.
3. Έχασα το απρόσκοπτο δικαίωμα στην υγεία
Έκαναν το περιβόητο Γενικό Σύστημα Υγείας που το θεωρούν και μεγάλο κοινωνικό επίτευγμα. Μας αποκόπτουν μέρος του μισθού μας για την υγεία, με την πρόφαση ότι θα επωφελούνται και οι άποροι συμπολίτες μας που δεν θα μπορούν να πληρώσουν. Πρόσφατα ήρθε η στιγμή που το χρειάστηκα. Πενήντα ευρώ ακτινογραφίες και MRI που δεν είχα και δέκα φυσιοθεραπείες που δεν μπορούσα οικονομικά να καλύψω. Έτσι έμαθα να ζω με τον πόνο και να κουτσαίνω που και που… αυτό ονομάζεται δωρεάν υγεία.
Πείτε μου ποιός πραγματικά είναι ο εχθρός μου, αν όχι το κράτος. Και τώρα που με άφησαν χωρίς τίποτα, είμαι ελεύθερος να λέω ότι θέλω, γιατί πλέον δεν έχω τίποτα να χάσω...
Avrupa 05/03/2023
Τόνι Αγκαστινιώτης
Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους μέχρι την στιγμή που τους πήρατε τα πάντα.
Όμως, όταν τους αφήσατε χωρίς τίποτα, τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι.
Αλεξάντρ Σολζενίτσιν
Όταν αρθρογραφείς και τα άρθρα σου δημοσιεύονται και στις δύο κοινότητες, κάποτε είναι δύσκολο να καταπιαστείς με ένα θέμα που ίσως να μην είναι πραγματικότητα στην άλλη κοινότητα. Παρόλα αυτά, με την παγκοσμιοποίηση, που είναι πλέον μια πραγματικότητα και την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος, πάνω κάτω βιώνουμε τις ίδιες πραγματικότητες στην καθημερινότητα μας. Στον ωκεανό της ανθρωπότητας, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και οι καρχαρίες επιβάλουν τους κανόνες επιβίωσης.
Κλείνοντας τον δεύτερο χρόνο στην ανεργία έχω μάθει περισσότερα για τον κόσμο και το καπιταλιστικό κράτος, παρά από όσα έχω μάθει μελετώντας κοινωνικοπολιτικά βιβλία. Όσα κι αν διαβάσεις για την φτώχεια, την πείνα, τον κοινωνικό αποκλεισμό του άνεργου, την αποστέρηση ιατρικής περίθαλψης, την ανισότητα, ποτέ δεν θα τα κατανοήσεις πλήρως αν δεν τα έχεις βιώσει αυτό τον τρόμο μέσα στο πετσί σου. Περί τρόμου πρόκειται.
Σήμερα λοιπόν θα πω την δική μου γυμνή αλήθεια. Θα ξεγυμνωθώ για να εκπροσωπήσω αυτούς που δεν εκπροσωπεί κανένας. Αυτούς που ντρέπονται να εκπροσωπήσουν ακόμη και τους εαυτούς τους, γιατί οι καρχαρίες φρόντισαν να παρουσιάσουν την φτώχεια σαν αποτυχία του ατόμου και όχι του συστήματος. Το κρατικό σύστημα θέλει τους φτωχούς πολίτες ντροπιασμένους, θλιμμένους και μίζερους, ώστε να παραμένουν σιωπηλοί στο περιθώριο. Καταστρέφουν την εικόνα του δήθεν κοινωνικού κράτους που νοιάζεται για όλους και χαλούν τους εικονικούς δείκτες της οικονομίας, που παρουσιάζουν ανάπτυξη.
Οι τρεις μεγάλες αλήθειες που έμαθα στην ανεργία.
1. Δεν υπάρχουν Κοινωνικές Ασφαλίσεις.
Δούλευα σαράντα χρόνια και έπαιρνε το κράτος μέρος του μισθού μου, ώστε αν ποτέ χρειαστώ κοινωνική στήριξη, το κράτος θα με φρόντιζε. Αφού μου έδωσαν 6 μήνες ανεργιακό επίδομα το οποίο έκαναν και δύο-τρεις μήνες κάθε φορά να μου το στείλουν, μετά τέλειωσε κάθε κρατική στήριξη. Τα σαράντα χρόνια επένδυση στο ταμείο ήταν για ένα κουτσουρεμένο επίδομα έξη μηνών.
2. Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα
Ανήγγειλαν ότι μια οικογένεια ανάλογα με τα μέλη της, θα λάμβανε επίδομα ώστε να μπορεί να επιβιώσει αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Με απέρριψαν γιατί έχω παιδί κάτω των 28 ετών που εργάζεται. Θέλουν να παίρνω τον μισθό του παιδιού μου που εργάζεται να μαζέψει χρήματα, γιατί ονειρεύεται να σπουδάσει. Πάει κι αυτό.
3. Έχασα το απρόσκοπτο δικαίωμα στην υγεία
Έκαναν το περιβόητο Γενικό Σύστημα Υγείας που το θεωρούν και μεγάλο κοινωνικό επίτευγμα. Μας αποκόπτουν μέρος του μισθού μας για την υγεία, με την πρόφαση ότι θα επωφελούνται και οι άποροι συμπολίτες μας που δεν θα μπορούν να πληρώσουν. Πρόσφατα ήρθε η στιγμή που το χρειάστηκα. Πενήντα ευρώ ακτινογραφίες και MRI που δεν είχα και δέκα φυσιοθεραπείες που δεν μπορούσα οικονομικά να καλύψω. Έτσι έμαθα να ζω με τον πόνο και να κουτσαίνω που και που… αυτό ονομάζεται δωρεάν υγεία.
Πείτε μου ποιός πραγματικά είναι ο εχθρός μου, αν όχι το κράτος. Και τώρα που με άφησαν χωρίς τίποτα, είμαι ελεύθερος να λέω ότι θέλω, γιατί πλέον δεν έχω τίποτα να χάσω...
