Όταν αναδυθεί το κτήνος
31/08/2021
Όλα όσα ξέρω για την ηθική και την αίσθηση καθήκοντος τα έχω μάθει από το ποδόσφαιρο.
Άλπερτ Καμούς
Χθες όταν έγραψα το κείμενο απευθυνόμενος στον φασίστα με τον ψεύτικο λογαριασμό, είχα μεγάλο βάρος για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Είχε αρκετά σημάδια στον λογαριασμό του για να τα συνδέσω και να ξέρω ποιος είναι. Ένα παιδί από την κερκίδα μια συγκεκριμένης ομάδας και οπαδός του ΕΛΑΜ.
Ήταν στιγμές που δάκρυσα γράφοντας το κείμενο. Ίσως η ιστορία να μην είναι όπως την φαντάστηκα, μα έτσι είναι για πολλούς άλλους. Ένας αθώος νέος, που κάποια στιγμή πάνω στην κερκίδα προσηλυτίστηκε σε μια ιδεολογία. Δεν εξέτασε, δεν αμφισβήτησε, ακολούθησε μια αγέλη που του έδωσε ταυτότητα και τον έκανε να αισθάνεται δυνατός. Εκείνο το βράδυ στην κερκίδα, μια απόφαση ίσως άλλαξε για πάντα τον εσωτερικό του χώρο. Δεν είχε ακόμα υιοθετήσει την ιδεολογία, αλλά ένοιωσε την αλλαγή. Δεν είχε εμβολιαστεί από την παιδεία, δεν είχε ψυχικά ή νοητικά αντισώματα και ο ιός άρχισε να καλπάζει βίαια μέσα του με το πρώτο ομαδικό σύνθημα. Η βία ξεκλειδώθηκε μέσα του και τώρα μπορεί να βρίζει, να απειλεί και να εκφοβίζει χωρίς συνέπειες. Τον προστατεύει η αγέλη.
Ο φασισμός κλέβει το οξυγόνο της ψυχής κι ανοίγει το δρόμο για να αναδυθεί το κτήνος. Δεν τον ενδιαφέρει ο διάλογος. Το αιμοβόρο κτήνος που αναδύθηκε, έπνιξε την αθωότητα πριν ακόμα η ομάδα σκοράρει. Τώρα με την κάρτα φιλάθλου απέκτησε και πολιτική ταυτότητα. Έγινε ξερόλας, χωρίς να έχει κάνει ούτε ένα βήμα μέσα σε μια βιβλιοθήκη. Στο χέρι κρατά την Βίβλο που δεν διάβασε ποτέ, που λέει «αγάπα τον εχθρό σου» κι από το στόμα του βελάζει σαν χαμένο πρόβατο «τσεκούρι και φωτιά». Δεν ξέρω πως τα συνδυάζει. Πως σμίγει τον σταυρό της αγάπης με τον αγκυλωτό σταυρό του μίσους, χωρίς να τον πλακώνει στα χαστούκια η συνείδηση του, μα τα καταφέρνει.
Δεν μπορείς να μην θέλεις να κερδίσεις αυτόν τον νέο από το κτήνος. Να τον επιστρέψεις πίσω στην αγνή του μορφή. Αύριο μπορεί να είναι το δικό μου παιδί και πώς θα το κερδίσω με την σιωπή; Η σιωπή δεν είναι φάρμακο, είναι το δηλητήριο που έθρεψε το κτήνος.
Τόνι Αγκαστινιώτης
31/08/2021
Όλα όσα ξέρω για την ηθική και την αίσθηση καθήκοντος τα έχω μάθει από το ποδόσφαιρο.
Άλπερτ Καμούς
Χθες όταν έγραψα το κείμενο απευθυνόμενος στον φασίστα με τον ψεύτικο λογαριασμό, είχα μεγάλο βάρος για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Είχε αρκετά σημάδια στον λογαριασμό του για να τα συνδέσω και να ξέρω ποιος είναι. Ένα παιδί από την κερκίδα μια συγκεκριμένης ομάδας και οπαδός του ΕΛΑΜ.
Ήταν στιγμές που δάκρυσα γράφοντας το κείμενο. Ίσως η ιστορία να μην είναι όπως την φαντάστηκα, μα έτσι είναι για πολλούς άλλους. Ένας αθώος νέος, που κάποια στιγμή πάνω στην κερκίδα προσηλυτίστηκε σε μια ιδεολογία. Δεν εξέτασε, δεν αμφισβήτησε, ακολούθησε μια αγέλη που του έδωσε ταυτότητα και τον έκανε να αισθάνεται δυνατός. Εκείνο το βράδυ στην κερκίδα, μια απόφαση ίσως άλλαξε για πάντα τον εσωτερικό του χώρο. Δεν είχε ακόμα υιοθετήσει την ιδεολογία, αλλά ένοιωσε την αλλαγή. Δεν είχε εμβολιαστεί από την παιδεία, δεν είχε ψυχικά ή νοητικά αντισώματα και ο ιός άρχισε να καλπάζει βίαια μέσα του με το πρώτο ομαδικό σύνθημα. Η βία ξεκλειδώθηκε μέσα του και τώρα μπορεί να βρίζει, να απειλεί και να εκφοβίζει χωρίς συνέπειες. Τον προστατεύει η αγέλη.
Ο φασισμός κλέβει το οξυγόνο της ψυχής κι ανοίγει το δρόμο για να αναδυθεί το κτήνος. Δεν τον ενδιαφέρει ο διάλογος. Το αιμοβόρο κτήνος που αναδύθηκε, έπνιξε την αθωότητα πριν ακόμα η ομάδα σκοράρει. Τώρα με την κάρτα φιλάθλου απέκτησε και πολιτική ταυτότητα. Έγινε ξερόλας, χωρίς να έχει κάνει ούτε ένα βήμα μέσα σε μια βιβλιοθήκη. Στο χέρι κρατά την Βίβλο που δεν διάβασε ποτέ, που λέει «αγάπα τον εχθρό σου» κι από το στόμα του βελάζει σαν χαμένο πρόβατο «τσεκούρι και φωτιά». Δεν ξέρω πως τα συνδυάζει. Πως σμίγει τον σταυρό της αγάπης με τον αγκυλωτό σταυρό του μίσους, χωρίς να τον πλακώνει στα χαστούκια η συνείδηση του, μα τα καταφέρνει.
Δεν μπορείς να μην θέλεις να κερδίσεις αυτόν τον νέο από το κτήνος. Να τον επιστρέψεις πίσω στην αγνή του μορφή. Αύριο μπορεί να είναι το δικό μου παιδί και πώς θα το κερδίσω με την σιωπή; Η σιωπή δεν είναι φάρμακο, είναι το δηλητήριο που έθρεψε το κτήνος.
Τόνι Αγκαστινιώτης