Servetin yeniden dağıtılması
Avrupa 27/11/2022
Antonis Toumpas
Eski moda solcu replik mi, yoksa pahalılık dalgasının yarattığı fırtınalarla başa çıkmak için, işçi sınıfının bugün ihtiyaç duyduğu şey mi?
Kıbrıslılar yine tarlalara, zeytinliklerine çıkıp zeytin mahsullerini tek tek topladılar, özenle köfünlere yerleştirdiler, onları yüklendiler ve zeytinyağı fabrikalarına götürdüler. Değirmene para ödediler ve zor yıl için bir yanlarında olacak değerli yağı evlerine götürdüler.
Bugün işsizler, düşük emekli maaşlılar ve düşük maaşlılar gibi düşük gelirli vatandaşların ötesinde, karşı karşıya kaldığımız yoğun pahalılık dalgası, orta işçi sınıfını da hissedilir şekilde vuruyor.
Her gün daha fazla orta gelirli ailenin ayı çıkarabilmek için zorlandığını görürken, her ayın son günlerinde giderek daha fazla aile, gelirinin nereye gittiğini, uçup uçmadığını bulmaya çalışıyor.
Enflasyon ve kemer sıkma, ekonomimizi boğmadan önce, mali sıkıntıya daha düşük gelirli aileler girerdi. Genellikle açlık sınırında yaşayan, sosyal faaliyetlerden kaçınmaya ve çocuklarını özel ders, akşam gezmeleri ve tatil gibi başkalarının doğal addettiği nimetlerden mahrum etmeye zorlanan ailelerdi bunlar,
Orta gelirli işçi sınıfı, aktif ekonominin en büyük oranına sahiptir ve toplam tüketimde aslan payına sahiptir. Dolayısıyla, bu sınıfın satın alma gücü azalmaya başlar başlamaz, tüm pazar durgunluğa girer.
Elit adı verilen yüksek gelirli kesimle aradaki uçurumun açılması, artık ısınma, sağlık, eğitim gibi hayati konuları da içerdiği için ortalama bir işçiyi sinirlendirecek şekilde vatandaşların günlük hayatında rahatsız edici bir şekilde belirginleşiyor. Örneğin, birçok aile sezonun şişkin faturalarını ödeyebilmek için seyahatlerini, tatillerini ve izin günlerini iptal ederken, bazı varlıklı işverenler bir futbol müsabakası için bir yıl içinde birçok kez yurt dışına gidiyor. Veya birkaç işçi her gün gezi ve yemek davetlerini kibarca reddetmek zorunda kalırken, ötekiler 1000 € giriş ücreti olan bir konsere kolaylıkla gidebiliyor.
Elit kesim ile işçi sınıfı arasındaki farkı gidermek ve aradaki uçurumu daraltmak için servetin yeniden dağıtılması talep edilmelidir. İşçi sınıfı, elindeki her türlü imkanla işletmelerin kârları ile ödedikleri ortalama maaş arasındaki oranın değişmesini sürekli olarak talep etmelidir. Bir iş insanının her yıl milyonlar kazanması ve çalışanlarına o ayın temel giderlerini dahi karşılayamayan maaş vermesi, makul karşılanamaz ve buna sessiz kalınamaz.
İşletmelerin kazançları, çalışanlarına ödedikleri maaşlara kıyasla makul olmalıdır. Güçlü bir orta işçi sınıfı herkesin yararınadır. Müşterilerinin para harcayamaması hiçbir tüccarın veya sanayicinin işine gelmez ve işverenlerin farkında olmaları gereken şey, çalışanlarının, aynı zamanda daha geniş anlamda müşterileri olmasıdır. Pahalılık, ücret ayarlaması yapılmadan ve telafi edici önlemler alınmadan, acımasızca maaşlıların başlarına bela olmaya bırakıldığında, piyasayı donduran zincirleme etkilerle, işçi sınıfını yoksullaştırır.
Tarlalardan, zeytin toplamadan, hayatta olanları beslemeden ve toprağı işlemekten öğrenen herkes bilir ki bu emeğin karşılığı adil bir şekilde ödenmez. Çiftçi bir litre zeytinyağını aldığı fiyata satarsa veya bir besici hayvanını beslenme maliyetinden daha ucuza satarsa, başkaları adına tüketime ulaşıncaya kadar fiyat katlanarak artsa bile, buna değmez ve emekleri adil bir şekilde ödüllendirilmez.
Avrupa 27/11/2022
Antonis Toumpas
Eski moda solcu replik mi, yoksa pahalılık dalgasının yarattığı fırtınalarla başa çıkmak için, işçi sınıfının bugün ihtiyaç duyduğu şey mi?
Kıbrıslılar yine tarlalara, zeytinliklerine çıkıp zeytin mahsullerini tek tek topladılar, özenle köfünlere yerleştirdiler, onları yüklendiler ve zeytinyağı fabrikalarına götürdüler. Değirmene para ödediler ve zor yıl için bir yanlarında olacak değerli yağı evlerine götürdüler.
Bugün işsizler, düşük emekli maaşlılar ve düşük maaşlılar gibi düşük gelirli vatandaşların ötesinde, karşı karşıya kaldığımız yoğun pahalılık dalgası, orta işçi sınıfını da hissedilir şekilde vuruyor.
Her gün daha fazla orta gelirli ailenin ayı çıkarabilmek için zorlandığını görürken, her ayın son günlerinde giderek daha fazla aile, gelirinin nereye gittiğini, uçup uçmadığını bulmaya çalışıyor.
Enflasyon ve kemer sıkma, ekonomimizi boğmadan önce, mali sıkıntıya daha düşük gelirli aileler girerdi. Genellikle açlık sınırında yaşayan, sosyal faaliyetlerden kaçınmaya ve çocuklarını özel ders, akşam gezmeleri ve tatil gibi başkalarının doğal addettiği nimetlerden mahrum etmeye zorlanan ailelerdi bunlar,
Orta gelirli işçi sınıfı, aktif ekonominin en büyük oranına sahiptir ve toplam tüketimde aslan payına sahiptir. Dolayısıyla, bu sınıfın satın alma gücü azalmaya başlar başlamaz, tüm pazar durgunluğa girer.
Elit adı verilen yüksek gelirli kesimle aradaki uçurumun açılması, artık ısınma, sağlık, eğitim gibi hayati konuları da içerdiği için ortalama bir işçiyi sinirlendirecek şekilde vatandaşların günlük hayatında rahatsız edici bir şekilde belirginleşiyor. Örneğin, birçok aile sezonun şişkin faturalarını ödeyebilmek için seyahatlerini, tatillerini ve izin günlerini iptal ederken, bazı varlıklı işverenler bir futbol müsabakası için bir yıl içinde birçok kez yurt dışına gidiyor. Veya birkaç işçi her gün gezi ve yemek davetlerini kibarca reddetmek zorunda kalırken, ötekiler 1000 € giriş ücreti olan bir konsere kolaylıkla gidebiliyor.
Elit kesim ile işçi sınıfı arasındaki farkı gidermek ve aradaki uçurumu daraltmak için servetin yeniden dağıtılması talep edilmelidir. İşçi sınıfı, elindeki her türlü imkanla işletmelerin kârları ile ödedikleri ortalama maaş arasındaki oranın değişmesini sürekli olarak talep etmelidir. Bir iş insanının her yıl milyonlar kazanması ve çalışanlarına o ayın temel giderlerini dahi karşılayamayan maaş vermesi, makul karşılanamaz ve buna sessiz kalınamaz.
İşletmelerin kazançları, çalışanlarına ödedikleri maaşlara kıyasla makul olmalıdır. Güçlü bir orta işçi sınıfı herkesin yararınadır. Müşterilerinin para harcayamaması hiçbir tüccarın veya sanayicinin işine gelmez ve işverenlerin farkında olmaları gereken şey, çalışanlarının, aynı zamanda daha geniş anlamda müşterileri olmasıdır. Pahalılık, ücret ayarlaması yapılmadan ve telafi edici önlemler alınmadan, acımasızca maaşlıların başlarına bela olmaya bırakıldığında, piyasayı donduran zincirleme etkilerle, işçi sınıfını yoksullaştırır.
Tarlalardan, zeytin toplamadan, hayatta olanları beslemeden ve toprağı işlemekten öğrenen herkes bilir ki bu emeğin karşılığı adil bir şekilde ödenmez. Çiftçi bir litre zeytinyağını aldığı fiyata satarsa veya bir besici hayvanını beslenme maliyetinden daha ucuza satarsa, başkaları adına tüketime ulaşıncaya kadar fiyat katlanarak artsa bile, buna değmez ve emekleri adil bir şekilde ödüllendirilmez.