Μέρος 1 - Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω
Avrupa 26/12/2022
Τόνι Αγκαστινιώτης
Αυτή την περίοδο η ελληνοκυπριακή κοινότητα τιμά τα Χριστούγεννα και η τουρκοκυπριακή τα Ματωμένα Χριστούγεννα. Σκεφτόμουν, όταν κάθισα να γράψω αυτό το άρθρο, σε ποιά από τα δύο Χριστούγεννα να αναφερθώ. Γι’ αυτά της υπέρμετρης κατανάλωσης και του Άη Βασίλη ή για αυτά με το αιματοκύλισμα και τον ομαδικό τάφο στον Άγιο Βασίλειο; Αποφάσισα λοιπόν να καταθέσω ένα κεφάλαιο από το βιβλίο μου, με τίτλο «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Το κεφάλαιο αυτό καταπιάνεται με τον εθνικισμό και τις σκέψεις μου πάνω σε αυτό το θέμα. Λόγω του μεγέθους του κεφαλαίου, το άρθρο θα δημοσιευθεί σε τρία μέρη.
------------------------------
Ο φασισμός κλέβει το οξυγόνο της ψυχής
και ανοίγει τον δρόμο για να αναδυθεί το κτήνος.
Ο λαός μας πλήρωσε και πληρώνει βαρύ τίμημα, εξαιτίας του αθεράπευτου εθνικισμού. Οι εθνικιστές μάς επέβαλαν τις επιλογές τους. Ξέρω πως υπάρχουν πολλές κατηγορίες εθνικιστών, αλλά εδώ δεν έχω σκοπό να κάνω ακαδημαϊκή ανάλυση του όρου. Τον κοιτάζω μέσα από την κυπριακή πραγματικότητα, με πλήρη επίγνωση τής επιρροής που ασκούν οι μητέρες πατρίδες και στις δυο πλευρές. Δεν τον διαχωρίζω από τον φασισμό και τον ρατσισμό, γιατί αυτό είναι το πρόσωπο που παρουσιάζει ο ίδιος, μέσα από τη ρητορική και τη δράση του.
Οι εθνικιστές δεν είχαν ποτέ πρόβλημα μαζί μου. Την αλήθεια απειλούν και αυτήν θέλουν να δολοφονήσουν. Δεν έχει σημασία αν τα συμβάντα του ντοκιμαντέρ είναι αληθινά ή αν καταγράφηκαν στις αναφορές των Ηνωμένων Εθνών ως εγκλήματα πολέμου. Το σημαντικό είναι να μη μαθευτούν. Πώς θα ζήσουμε με τους εαυτούς μας, αν ο Έλλην είναι εξίσου βάρβαρος με τον Τούρκο; Πώς θα ανεμίζουμε με περηφάνια τη σημαία που στο όνομά της δολοφονήθηκαν γυναικόπαιδα; Κι όμως, δεν υπάρχει σημαία έθνους στον πλανήτη που δεν είναι βαμμένη με αίμα αθώων ανθρώπων. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν βάρβαροι λαοί, υπάρχουν βάρβαρες σχολές σκέψης, και ο εθνικισμός είναι μια τέτοια σχολή.
Ο εθνικιστής γίνεται απειλητικός, όταν κάποιος τολμήσει να προσβάλει την ιστορική του μνήμη, καταγράφοντας όσα εκείνος καταχωνιάζει στην ιστορική λήθη. Δεν έχει σημασία τι γνωρίζεις, φτάνει να το κρατάς για τον εαυτό σου. Δεν βλέπουν ως εχθρούς μόνο όσους ανήκουν στην άλλη κοινότητα, αλλά όποιον τολμήσει να αντιταχθεί στο επίσημο αφήγημά τους. Οι ίδιοι τούρκοι εθνικιστές που σκότωσαν τον Τάσο Ισαάκ, βανδάλισαν και τα γραφεία της «Αφρίκα» και απείλησαν πολλάκις τη ζωή του Σενέρ Λεβέντ. Οι ίδιοι ελληνοκύπριοι εθνικιστές που ξυλοκόπησαν Τουρκοκύπριους σε καφετέριες της Λευκωσίας, απείλησαν και τη δική μου ζωή. Αυτό αποδεικνύει πως δεν είναι μόνο φυλετικό το πρόβλημα, είναι και ιδεολογικό.
Αν ανατρέξουμε πίσω στην περίοδο από τον αντιαποικιακό αγώνα του 1955 μέχρι το1974, θα δούμε πως τόσο οι ελληνοκύπριοι, όσο και οι τουρκοκύπριοι εθνικιστές δολοφονούσαν όσους διαφωνούσαν με τις απόψεις τους ή όσους ήταν απλώς κομμουνιστές. Η ιστορία είναι πετσοκομμένη στα μέτρα του εθνικιστικού αφηγήματος που κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή. Οι δολοφονίες ελληνοκύπριων κομμουνιστών που η ΕΟΚΑ διέπραξε κατά τη διάρκεια του αντιαποικιακού αγώνα, δεν είναι μέρος της ιστορίας; Οι δολοφονίες τουρκοκύπριων κομμουνιστών που διέπραξε η ΤΜΤ, δεν είναι μέρος της ιστορίας; Δεν θα έπρεπε να περιληφθούν στα σχολικά βιβλία; Όχι φυσικά! Χαλούν την άμωμη εικόνα του απελευθερωτικού αγώνα.
Και τούτο, παρόλο που ποτέ δεν τεκμηριώθηκε πως οι κομμουνιστές που δολοφονήθηκαν ήταν προδότες. Να είστε σίγουροι πως αν μπορούσαν να το τεκμηριώσουν, αυτό θα αποτελούσε εξέχον κεφάλαιο στη σχολική ύλη. Πώς όμως θα μπορούσαν οι κομμουνιστές να προδώσουν, αφού από της ιδρύσεως της ΕΟΚΑ είχαν αποκλειστεί, ήταν εκτός της οργάνωσης και, άρα, δεν καμιά πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα εντός της;
...
Μέρος 2
